Competéncia es lo mot totèm per parlar das collectivitats e definir lor accion.
 
Se ditz pas jamai qu’an de responsabilitats. Aquò’s pro curiós e questionant.
 
La competéncia es un saupre-faire, un saber (mai o mens gai) dins un domeni. Es tanben una virtualitat, una potencialitat, pas una obligacion.
 
Es plan atau que lo monde l’emplegan per la vida-vidanta: ”Lo collèga es competent en informatica, te poirà ajudar”.
 
E lo tonton qu’es competent per endormir los nenons a pas obligacion d’o faire pertot ont passa, e urosament per el pecaire!
 
La lenga administrativa confirma plan aqueste usatge.
 
La competéncia generala, que sola la comuna a servada amb la lei NOTRe, es la possibilitat d’accion dins totis los domenis fòra d’aqueles reservats a l’Estat: armada, justícia… La possibilitat!
 
Vegèrem las competéncias partejadas, domenis que las collectivitats an caduna possibilitat d’accion, mas ges d’obligacion d’accion nimai de concertacion.
 
Per dire una obligacion nòstre país cartesian inventèt un monstre lexicau, la competéncia obligatòria.
 
Atau es de competencia obligatòria pel Departament de bastir los collègis, per la Region los licèus. Es un imperatiu.
 
Evidentament que i a obligacion de competéncia, autrament serià dangierós per joves e professors. Mas la lenga administrativa emplega lo mot dins un autre sens, lo de l’obligacion d’accion e de resultat.
 
Tot aquò fai que jamai s’emplega lo mot just de responsabilitat qu’es el reservat a l’Estat.
 
Atau n’es de la consideration d’aqueste Estat pels ciutadans, e la democracia locala.