La javèl o l’aiga de javèl o la conegrina es un produch per desinfectar qu’es vengut tras qu’important dins la vida modèrna (en anglés bleach, en francés javel, en italian candeggina o varechina, en espanhòu lejía).
 
Encara i a un dobte sus la maniera de lo designar en occitan. Lo grand diccionari de Mistral dona ges de solucion. Lei diccionaris de Josiana Ubaud, Cristian Laus e Nicolau Rei-Bèthvéder prepausan que se diga la javèl en bòn occitan, mentre que lo diccionari de Per Noste suggerís l’aiga de javèl. E an completament rason.
 
Lo nom femenin javèl es una forma corta per l’aiga de javèl, qu’es una locucion nominala femenina. Ven dau francés la javel o l’eau de Javel, tèrme aparegut au sègle 19; e ultimament ven dau toponim francés Javel, èra un ancian vilatge vesin de París que teniá una usina de produchs quimics. Aqueste tipe francés, javel o eau de Javel (javèl o aiga de javèl) es vengut una forma internacionala, un molon de lengas diferentas l’utilizan, donc me sembla perfiechament acceptable en occitan.
   
Lo diccionari occitan de Copier, en grafia mistralenca, dona la forma aiga de javèl (‘aigo de Javel’), qu’es normala, mai tanben prepausa de dire la pijona* (‘la pijouno’*) que me sembla d’èsser un mot artificiau e incomprensible. Lo diccionari occitan de Bonaud, en grafia bonaudiana, dona la forma estranha la javèla* (‘là javelà’*) que me pareis contestabla. En occitan normau, la javèla o la gavèla o la gavèra es un mot tradicionau qu’existís ja e qu’a un sens completament diferent: es una braçada de blat.
 
Un autre mot occitan atestat es la conegrina. Se ditz dins lei Valadas, en particular dins lo parlar de Robilant e Rocavion, segon lo diccionari d’Artusio, Audisio, Giraudo e Macario. Es un manlèu a l’italian regionau la conegrina que s’emplega au costat de l’italian generau la candeggina.