E vaquí la Maire Nadal! Nos mancava vertadièrament. Pòrta pas la barba blanquinèla, ni la boneta roja capelada del floquet ennevat ni la levita roginosa. Carga pas de gorbilh tanben. Es pas ensabatada de calçuras rojas enrodadas de borrilhs de nèu. Pòrta pas de clucas redondas nimai. A pas de lisa. E parlem pas dels rèns. Se riscariá pas jamai de n’estacar un a son carreton. Los aima ben tròp per aquò far!
 
La Maire Nadal se passeja amb una boneta ondrada d’un centenat de potons pausats aquí per una centenat d’amoroses. Sas gautas lusinejon de dos còrs pintrats: lo de drecha de roja, lo de senèstra de jaune. Sa levita jauna es ornada d’un ramat de pòtas potonairas, d’un roge viu. Tres cents amoroses an degut la potonejar! Carga de debasses iranha. Lo de la camba drecha jaune, lo de la camba senèstra roje. A de sabatons mirgalhats.
 
De segur, la Maire Nadal espandís de presents mas aicestes revertan pas los del Paire Nadal. Ela, çò que li agrada mai que mai es lo present-poèma. De poèmas d’amistat e d’amor. N’a una belsa clafida. E la nuèch de Nadal, acrocats a una peireta, los laissa davalar dins las chiminèas. Li agrada mai que mai de los far lisar dins los esclopets dels pichons e pichonas. Se congosta tanben de laissar un present-poèma d’amor o d’amistat sus la tauleta bassa del salon o al pè del sap!
 
Sèm pas la maire Nadal e volèm subretot pas prene la siá plaça. Mas vaquí per las legeiras e legeires del Jornalet, un present-poèma que podriatz benlèu trobar al pè del sap vòstre, se per astre, la maire Nadal veniá vos far pinchon la nuèch de Nadal:
   
 
Bon Nadal a totas e totes!