Curiosa aquela costuma de començar l’annada per un jorn feriat! Me diretz qu’aquò permet als trantalhaires d’aver lo léser de causir las bonas resolucions que totòm deu prene al començament de l’an… E una jornada, la cal ben tota per far la causida dins la mesura que, coma sètz gents seriosas, las resolucions, avètz l’intencion de las téner!
 
Çò que veni de dire val pas que per los que se son anats colcar de d’òra naturalament; los qu’an “painted the town red” —pintrurat la vila de roge, coma o dison nòstres vesins britanics, es a dire: far la fèsta, far ribòta— auràn pas tot lo jorn per la presa de decision que lor cal en primièr tornar trobar un metabolisme normal!
 
M’apercebi ça que la que vos disi colhonadas que los que nos govèrnan nos an demandat de defugir tot recampament que nos poiriá nòire rapòrt a’n aquel virus vengut de China aparentament.
 
E nòstra republica que, dempuèi mai de vint ans, fòrabandís lo “niqab” al nom de la laïcitat a la francesa e de la dignitat de las femnas, impausa la masqueta gaireben a totes los ciutadans…
 
Enfin, soi segur que cadun s’es petaçat a son grat per marcar lo cambiament de millesim.
 
Vertat es que, desempuèi dos ans a pr’aquí, nos a calgut cambiar nòstras abituds; levat amb los intimes, acabats son los potons… dos, tres o quatre pels desgordits! Acabat lo tòcamaneta presat dels politicians cap a lors electors eventuals! Acabats los escacalassaments de rire darrièr la masqueta!
 
Los Occitans que sèm van lèu-lèu far rampèl als Europèus del Nòrd o als Britanics que son capables de parlar sens dessarrar las dents en gardant los braces lo long del còrs.
 
Se, coma es a crentar, lo virus contunha de se passejar, l’uniformizacion que senhoreja dins l’economia globalizada rajarà fins al comportament dels Òmes. Contunharem de dire de qualqu’un qu’a manjat son repais sens dessarrar las dents mas serà mai dificil de trobar qualqu’un que braceja en parlant dins la mesura que, amagat darrièr la masqueta en permanéncia, ja que lo mond veson pas l’anar dels pòts, trobaràn lo movement dels braces e de las mans un pauc ridicul!
 
Amb mos rasonaments, vos vau empachar de prene las resolucions qu’aviatz l’intencion de metre en aplicacion tre deman coma la de montar pas sul pèsa-persona qu’amb un sol pè per vos sentir mai leugèr o de fumar pas que mièjas cigarretas una derrièr l’autra per quitar de fumar, etc.
 
Ieu, ne soi a me dire que me calriá procrastinar un pauc mens mas justament esiti e procrastini fins al moment que me calrà prene la decision… mai tard!
 
Aquesta annada, confinament o pas, aurem de far una causida a l’eleccion presidenciala e a las eleccions legislativas. Lo sola resolucion que podèm prene es d’anar votar o pas. Pel demai cadun se petaçarà mas me sembla que nos calrà, en votant, pensar a l’avenidor de nòstra democracia que, sens èsser la pièger que siá, se desavia dapassat dapasset cap a quicòm mai sens que nòstres politicians ne s’esmògan…
 
Qual que ne siá, vos desiri a totes una bona annada e… mascas e bergamascas!