Opinion
L’istòria de la granhòta dins l’ola d’aiga
Aquesta fabla/experiéncia, datariá de la fin del segle XIX. Mercé a Olivier Clerc que la botèt a l’onor dins son libre La grenouille qui ne savait pas qu’elle était cuite, ...et autres leçons de vie, revirada en occitan, per Cristina Barnier.
Imaginatz una ola plena d’aiga freja, dins la quala nada tranquillament una granhòta. Lo fuòc es alucat dejós l’ola. L’aiga caufa doçament. Ja, es tebesa. La granhòta tròba aquò puslèu agradiu. La temperatura contunha de pojar. Ara, l’aiga es vertadièrament cauda. La granhòta comença de trobar aquò desagradiu, mas es talament aflaquida qu’endura sens reagir. La temperatura va pojar atal, fins al moment ont la granhòta finirà per còire e morir, sens jamai se salvar de l’ola. Ça que la, se cabucèt dins una ola a 50 grases, donariá sul pic un còp de patas salutari, e se trobariá defòra.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Remarcabla descripcion de la montada de l'autoritarisme neoliberal dins las societats democraticas. Totas las democracias i son a crebar coma aquesta paura granhòta…
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari