Opinion
Lo paire nadau deus grans - seguida
Divendres passat nòste amic Bernat Bergé, que saludi aquí, hascoc paréisher dens lo Jornalet un brave tèxte que m’agradèc fòrça. Hasèva la comparason entre lo Paire Nadau deus dròlles e lo Paire Nadau deus grans, aqueste que deven elegir lèu au cap de l’Estat.
La comparason cad au còr. Solide que, per créser a la persona que serà elegida, cau créser au Paire Nadau. Benlèu que lo darrèr còp quan aquò foncionèc estoc en 1981. Dempuèi, totis an comprés.
Comprés que nos demandan pas nòste vejaire sus subjèctes politics, mes nos prègan de causir entre programas que degun legís pas. Nos cau créser la bona fé d’un candidat, se la cara nos agrada, se los mots qu’utiliza nos pertòcan. Nada alternativa, se cau prononciar sus una lista de promessas, impossible de las intervertir, e de tot biaish, lo candidat, un còp elegit, es pas obligat de hèr çò que prometoc.
Vos torni brembar, l’avossetz oblidat, que François Hollande, lo qu’avèva coma adversari la finança, avèva prometut, (“Moi président”) de hèr ratificar la Carta Europenca de las Lengas Minorizadas. Ensagèc quitament pas.
E per plaser, me cau tornar condar l’istòria deu Bill Clinton quan èra candidat. Après estudi de sondatges, com aquò se hè tostemps, son director de campanha s’èra apercebut que’u mancavan electors dens la generacion 30-40 ans meslèu ecologistas. Organizèc doncas per Bill una caminada per la montanha dambe la tenda sus l’esquina. Aqueste avèva aquò en òdi e, a la debuta, refusèc. Mes quan vòus estar president, te cau saber hèr a còps sacrificis.
E vaquí nòste Clinton que pausa davant los jornalistas en tot explicar que, per eth, la caminada en montanha es una passion. Estoc elegit.
Jo, de mon costat, avoi l’astre (pòt semblar curiós a la debuta), que ma maire voloc pas que sos dròlles cresossen au Paire Nadau. E doncas n’i èi pas jamés cresut.
Sense que sia evident, aquò benlèu me balhèc un esperit critic e lo reflèxe de’m mauhisar de totis los “que’ns volon ben”. Vesèvi los autes dròlles que’n parlavan, disèvi pas ren per los decéber pas, me sentissèvi deu costat deus grans. E vesoi sustot tot çò que los adultes podèvan imaginar per hèr créser los dròlles. Vesoi tot de l’endehens estant.
Comprengoi, coma çò que ditz nòste amic Bernat, que’s cau milhor organizar solets, sen tròp de president, que l’orizontalitat es milhora en democracia, que mandar a París quauqu’un que coneish pas la nòsta cultura la pòt pas sauvar, que podèm pas que comptar sus nosautes medishes e pas esperar un endeman que canta mercés a un caminaire en montanha que hè en semblant de s’interessar a nosautes.
La comparason cad au còr. Solide que, per créser a la persona que serà elegida, cau créser au Paire Nadau. Benlèu que lo darrèr còp quan aquò foncionèc estoc en 1981. Dempuèi, totis an comprés.
Comprés que nos demandan pas nòste vejaire sus subjèctes politics, mes nos prègan de causir entre programas que degun legís pas. Nos cau créser la bona fé d’un candidat, se la cara nos agrada, se los mots qu’utiliza nos pertòcan. Nada alternativa, se cau prononciar sus una lista de promessas, impossible de las intervertir, e de tot biaish, lo candidat, un còp elegit, es pas obligat de hèr çò que prometoc.
Vos torni brembar, l’avossetz oblidat, que François Hollande, lo qu’avèva coma adversari la finança, avèva prometut, (“Moi président”) de hèr ratificar la Carta Europenca de las Lengas Minorizadas. Ensagèc quitament pas.
E per plaser, me cau tornar condar l’istòria deu Bill Clinton quan èra candidat. Après estudi de sondatges, com aquò se hè tostemps, son director de campanha s’èra apercebut que’u mancavan electors dens la generacion 30-40 ans meslèu ecologistas. Organizèc doncas per Bill una caminada per la montanha dambe la tenda sus l’esquina. Aqueste avèva aquò en òdi e, a la debuta, refusèc. Mes quan vòus estar president, te cau saber hèr a còps sacrificis.
E vaquí nòste Clinton que pausa davant los jornalistas en tot explicar que, per eth, la caminada en montanha es una passion. Estoc elegit.
Jo, de mon costat, avoi l’astre (pòt semblar curiós a la debuta), que ma maire voloc pas que sos dròlles cresossen au Paire Nadau. E doncas n’i èi pas jamés cresut.
Sense que sia evident, aquò benlèu me balhèc un esperit critic e lo reflèxe de’m mauhisar de totis los “que’ns volon ben”. Vesèvi los autes dròlles que’n parlavan, disèvi pas ren per los decéber pas, me sentissèvi deu costat deus grans. E vesoi sustot tot çò que los adultes podèvan imaginar per hèr créser los dròlles. Vesoi tot de l’endehens estant.
Comprengoi, coma çò que ditz nòste amic Bernat, que’s cau milhor organizar solets, sen tròp de president, que l’orizontalitat es milhora en democracia, que mandar a París quauqu’un que coneish pas la nòsta cultura la pòt pas sauvar, que podèm pas que comptar sus nosautes medishes e pas esperar un endeman que canta mercés a un caminaire en montanha que hè en semblant de s’interessar a nosautes.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Lo temps de la rebelion es vengut e pas solament per l'occitanisme.
Mas nòstra societat viu sur l'anti : anti -coagulant, anti'biotique, anti-aciditat, anti-dolors mas es incapable d'équilibrar nòstras umors que siajan fisicsas o psichicas.
Vivem sur los anti-bruchs, los anti-polucion mas lo bruch e la polucion se portan plan.
Vivem dins los antifax, los anti aquò e lo reste mas jamai sem a bastir una vita d'amor e de bonhur.
Ia de mai en mai de contròles, de tecnologias que degun maitrisa.França es classada "democratie defaillante"
Lo temps de la rebelion es vengut e pas solament per l'occitanisme. Apres tot 700ans de revòltas occitanas nos montran lo chamin
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari