D’unes tèxtes afirman que seriá Emma de Provença qu’auriá portada la crotz occitana a Tolosa.
 
Cal presentar aquesta comtessa de Tolosa, segonda molhèr de Guilhèm Talhafèrre. Pr’aquò es pas aisit tant las indicas balhadas aicí o alai son desparièiras. Òm se pòt demandar se qualque còp i a pas confusion amb d’autras femnas.
 
Emma de Provença èra la filha del comte Roubaud e la neboda de Guilhèm primièr de Provença. Los dos fraires èran comtes de Provença en indivision. Semblariá qu’Emma seriá nascuda vèrs 977. Auriá maridat Guilhèm Talhafèrre, lo comte de l’an mila en 998 o qualques annadas pus lèu. Segon de Manteyer, Emma moriguèt entre 1024 e 1030[1]. ( Segon d’autras sorgas, seriá mòrta en 1063). Èra la maire de Pons, futur comte de Tolosa. Agèt d’autres enfants. A la mòrt de Roubaud vèrs 1008, venguèt comtessa de Provença en indivision; portèt a la familha comtala de Tolosa sos dreches sus Provença.
 
Longtemps tanben, l’istòria de son òme, Guilhèm III dich Talhafèrre, foguèt imprecisa, comola de contradiccions. Reteni aicí la contribucion de Martin de Framond[2]: Guilhèm III seriá lo filh d’Azalaís d’Anjou e d’un comte Raimond inconegut dels autors de Histoire générale de Languedoc. Aqueste Raimond moriguèt en 978 dins una batèsta contra lo comte de Carcassona. Veusa pel segond còp, Azalaís foguèt un temps l’esposa del jove rei de França Loís puèi maridèt Guilhèm primièr de Provença. Aital, Guilhèm Talhafèrre aguèt pro lèu l’escasença de conéisser Emma: èra la neboda del quatren marit de sa maire.
 
Hélène Debax precisa que lo coble Emma – Guilhèm Talhafèrre demorava sovent en Provença[3].
 
A la fin de sa vida, Guilhèm primièr de Provença manifestèt una devocion particulara a la crotz del Crist. Ne tornarem parlar. Es possible que de son costat, Emma aja manifestat una devocion a la crotz; una legenda diriá qu’aviá un cofret amb una crotz personala. Pr’aquò se pòt pensar que ni per l’un, ni per l’autra, s’agissiá pas de la crotz occitana que coneissèm. Avèm pas cap de pròva d’aquela possibilitat. De mai, òm vei pas cossí, se una tala crotz aviá existit, auriá pogut demorar amagada pendent un sègle e mièg. Pensi qu’es infondat d’atribuir a Emma un ròtle dins l’origina de la crotz occitana.
 
Qualque còp la segonda femna de Guilhèm Talhafèrre es dicha “Emma de Venasca”. Aquesta denominacion es susprenenta amai s’òm compren que pòsque èsser influençada per las croses plan conegudas a Venasca: placa amb de croses originalas presentada al baptistèri, croses sus un tombèl dins l’abadiá de Senanca, blason de la vila amb sas colors originalas, crotz d’azur sus un camp d’aur. Los senhors de Venasca son coneguts dempuèi fòrça temps, un Venasca, cavalier, es testimòni d’un acte de 1043 per una donacion dels comtes de Provença a l’abadiá Sant Victor de Marselha. Pr’aquò los Venasca èran pas de la familha dels comtes de Provença. Emma, comtessa de Tolosa d’una part, comtessa de Provença en indivision d’autra part, èra a un autre nivèl de poder e de prestigi.