Opinion
Ainats, seniors, vièlhs… los aiman los accionaris!
Un pauc d’istòria… immediata! Es aital que se ditz, non?
Enfin, vos devètz sovenir del primièr confinament, lo mai terrible que nòstre país a conegut desempuèi l’aparicion de la Covid-19, aquel virus del nom tan suau e poetic.
Degun sabiá pas de qué ne far e sustot de qué far! Lo govèrn decidiguèt —quand? me’n soveni pas!—, per luchar contra el, de legiferar per ordonanças e aital pèrdre pas son temps a escotar la representacion nacionala blagassar sul cossí del perqué.
Quasi un estat d’excepcion que los Franceses, un pòble d’excepcion, acceptèron sens que degun rebequèsse.
Lo govèrn promoguèt lo pòrt d’una masqueta sus la cara avant de s’apercéber qu’un foncionari concienciós —aquò existí — aviá fach vojar las resèrvas dins la mesura que servissián pas a res e que, de tota faiçon, la data de peremcion èra despassada dempuèi un brave brieu. E sabètz coma son los foncionaris conciencioses dins l’administracion? Un òrdre es un òrdre… una data es una data! Pòdon pas fraudar amb lo calendièr.
Ne caliá donc crompar de novèls a … China e França deguèt esperar per çò qu’èra pas la sola a ne voler. Alavetz, la masqueta venguèt facultativa… puèi tornèt obligatòria… puèi facultativa… etc. Pauròts! Aguèssi estudiat lo latin a las escòlas, me l’auriái perdut!
Ça que la, los vièlhs —plural generic— resistèron pas a l’agression del virus que n’envièt milierats e milierats ad patres subretot los que damoravan dins los EHPADs per çò que se contimanivan un l’autre.
Brave mond, soi segur qu’en vos tornant totes aqueles eveniments —e encara n’ai daissat un fum de caire— a la memòria vos esparnharai Altzheimer! Las victimas del virus èran pas totas vièlhas mas anatz saupre perqué nonagenaris son generalament mens resitents al mal o a un virus que non pas los quadragenaris!
E una majoritat de totas aquelas victimas èran de vièlhs en pension dins un EHPAD [establiment d’albergament per personas vièlhas dependentas], un sigle modèrne per designar un ostal pels retirats.
Remarcatz que de prononciar en francés «un épad» es mai polit que non pas «une maison de retraite».
L’ostal pels retirats vos fa venir a l’esperit, e dins lo desòrdre, l’idèa de personas amb un pè e un pauc mai dins la tomba que passan lor temps a far quatre passes entre las parets d’una cambreta que sentís a l’urina e al vielhum; etc.
Vos vau pas donar totes los detalhs que, quitament se tardarà pas benlèu, i soi pas encara…
E donc, la setmana passada, pareguèt un libre, del títol expressiu: Los Enterraires [ gasc. clotaires] que denóncia la situacion dins aqueles establiments.
Lo mond an pas pus d’educacion que fan paréisser una carga en plen mitan d’una pandemia!
Aurián pogut esperar que la jornada de las mametas e la dels papés foguèssen passadas. Que non pas!
Bon, aquò nos càmbia de la menaça de guèrra del costat d’Ucraïna, de las rodomontadas messorguièras d’un Johnson a Londres o del còp d’Estat mancat —pel moment— del N° 45 estatsunidenc.
Aquel libre —qu’ai pas legit, o devi dire— es lo resultat d’una enquista de dos o tres ans facha per un jornalista. De veire las reaccions dins los mèdia escriches e audiovisuals daissa pensar que las acusacions que pòrta l’autor son lo rebat de la realitat.
Dins lo sector privat ont los albergats —gausi pas dire: clients— pagan fins a 6000 èuros per mes — las condicions de vida son sovent deplorablas. E los papafars que vantan l’acuèlh e lo “care” an deguts èsser escriches per lo Pinocchio de servici. Lo sector public espas lo paradís tanpauc ça que la.
Vos descriure çò que coneissètz ja apondriá res de mai mas çò important es de saber d’una faiçon mai precisa cossí lo “management” d’aqueles luòcs d’acuèlh es fotut.
N’es aital dins nòstra societat que, a l’imitacion dels Estats Units e de lor mentalitat, considèra las personas vièlhas, demingadas fisicament o intellectualament, en un mot las personas dependentas, coma un sorsa de profièch.
Ça que la, i a profièch e abús de profièch! Cal reconéisser al tipe que, trenta ans a a pr’aquí, faguèt de prospectiva —o aguèt lo nas— e se mainèt que França anava tenir una populacion vièlha de mai en mai importanta.
Los accionaris dubriguèron lo porta-moneda en sabent que lo retorn sus investiment seriá assegurat e… o foguèt!
Lo libre denóncia los responsables e, demest aquestes, nòstra republica, a còps bananièra! Enfin, l’Estat centralizat qu’es lo nòstre, n’a aparentament son confle e sos representants delègan tot; se descargan sus las “bonas volontats” e doblidan d’establir un quasèrn de las cargas e obligacions e de contrarotlar los establiments!
De segur, los “managers” son copables autan coma los accionaris, me sembla mas l’Estat o es tot autan dins la mesura que, desempuèi un trentenat d’ans, daissa córrer.
Coma o dison los que profiechan d’una tala politica: Los contraròtles servisson pas a res. Sèm responsables e, de tota faiçon, lo mercat se regularà solet. Es clar coma l’aiga linda!
La regulacion marcha… pels accionaris e o avèm vist amb las autorotas que son un escandal; ara, l’albergament dins los EHPAD…
Qual serà lo seguent?
Enfin, vos devètz sovenir del primièr confinament, lo mai terrible que nòstre país a conegut desempuèi l’aparicion de la Covid-19, aquel virus del nom tan suau e poetic.
Degun sabiá pas de qué ne far e sustot de qué far! Lo govèrn decidiguèt —quand? me’n soveni pas!—, per luchar contra el, de legiferar per ordonanças e aital pèrdre pas son temps a escotar la representacion nacionala blagassar sul cossí del perqué.
Quasi un estat d’excepcion que los Franceses, un pòble d’excepcion, acceptèron sens que degun rebequèsse.
Lo govèrn promoguèt lo pòrt d’una masqueta sus la cara avant de s’apercéber qu’un foncionari concienciós —aquò existí — aviá fach vojar las resèrvas dins la mesura que servissián pas a res e que, de tota faiçon, la data de peremcion èra despassada dempuèi un brave brieu. E sabètz coma son los foncionaris conciencioses dins l’administracion? Un òrdre es un òrdre… una data es una data! Pòdon pas fraudar amb lo calendièr.
Ne caliá donc crompar de novèls a … China e França deguèt esperar per çò qu’èra pas la sola a ne voler. Alavetz, la masqueta venguèt facultativa… puèi tornèt obligatòria… puèi facultativa… etc. Pauròts! Aguèssi estudiat lo latin a las escòlas, me l’auriái perdut!
Ça que la, los vièlhs —plural generic— resistèron pas a l’agression del virus que n’envièt milierats e milierats ad patres subretot los que damoravan dins los EHPADs per çò que se contimanivan un l’autre.
Brave mond, soi segur qu’en vos tornant totes aqueles eveniments —e encara n’ai daissat un fum de caire— a la memòria vos esparnharai Altzheimer! Las victimas del virus èran pas totas vièlhas mas anatz saupre perqué nonagenaris son generalament mens resitents al mal o a un virus que non pas los quadragenaris!
E una majoritat de totas aquelas victimas èran de vièlhs en pension dins un EHPAD [establiment d’albergament per personas vièlhas dependentas], un sigle modèrne per designar un ostal pels retirats.
Remarcatz que de prononciar en francés «un épad» es mai polit que non pas «une maison de retraite».
L’ostal pels retirats vos fa venir a l’esperit, e dins lo desòrdre, l’idèa de personas amb un pè e un pauc mai dins la tomba que passan lor temps a far quatre passes entre las parets d’una cambreta que sentís a l’urina e al vielhum; etc.
Vos vau pas donar totes los detalhs que, quitament se tardarà pas benlèu, i soi pas encara…
Pausa…
E donc, la setmana passada, pareguèt un libre, del títol expressiu: Los Enterraires [ gasc. clotaires] que denóncia la situacion dins aqueles establiments.
Lo mond an pas pus d’educacion que fan paréisser una carga en plen mitan d’una pandemia!
Aurián pogut esperar que la jornada de las mametas e la dels papés foguèssen passadas. Que non pas!
Bon, aquò nos càmbia de la menaça de guèrra del costat d’Ucraïna, de las rodomontadas messorguièras d’un Johnson a Londres o del còp d’Estat mancat —pel moment— del N° 45 estatsunidenc.
Aquel libre —qu’ai pas legit, o devi dire— es lo resultat d’una enquista de dos o tres ans facha per un jornalista. De veire las reaccions dins los mèdia escriches e audiovisuals daissa pensar que las acusacions que pòrta l’autor son lo rebat de la realitat.
Dins lo sector privat ont los albergats —gausi pas dire: clients— pagan fins a 6000 èuros per mes — las condicions de vida son sovent deplorablas. E los papafars que vantan l’acuèlh e lo “care” an deguts èsser escriches per lo Pinocchio de servici. Lo sector public espas lo paradís tanpauc ça que la.
Vos descriure çò que coneissètz ja apondriá res de mai mas çò important es de saber d’una faiçon mai precisa cossí lo “management” d’aqueles luòcs d’acuèlh es fotut.
N’es aital dins nòstra societat que, a l’imitacion dels Estats Units e de lor mentalitat, considèra las personas vièlhas, demingadas fisicament o intellectualament, en un mot las personas dependentas, coma un sorsa de profièch.
Ça que la, i a profièch e abús de profièch! Cal reconéisser al tipe que, trenta ans a a pr’aquí, faguèt de prospectiva —o aguèt lo nas— e se mainèt que França anava tenir una populacion vièlha de mai en mai importanta.
Los accionaris dubriguèron lo porta-moneda en sabent que lo retorn sus investiment seriá assegurat e… o foguèt!
Lo libre denóncia los responsables e, demest aquestes, nòstra republica, a còps bananièra! Enfin, l’Estat centralizat qu’es lo nòstre, n’a aparentament son confle e sos representants delègan tot; se descargan sus las “bonas volontats” e doblidan d’establir un quasèrn de las cargas e obligacions e de contrarotlar los establiments!
De segur, los “managers” son copables autan coma los accionaris, me sembla mas l’Estat o es tot autan dins la mesura que, desempuèi un trentenat d’ans, daissa córrer.
Coma o dison los que profiechan d’una tala politica: Los contraròtles servisson pas a res. Sèm responsables e, de tota faiçon, lo mercat se regularà solet. Es clar coma l’aiga linda!
La regulacion marcha… pels accionaris e o avèm vist amb las autorotas que son un escandal; ara, l’albergament dins los EHPAD…
Qual serà lo seguent?
 | CASTANET, Victor. Les fossoyeurs. Révélations sur le système qui maltraite nos aînés. Fayard, 2022. 400 paginas. 22,90 èuros. |
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Si es plan compris, los fonccionaris los pus nauts gradats., los politics serian daus cinglats que farian nìmporte que e se deschargerian de lòrs responsabilitats sur los benevoles. A d'aquel nivei i a pas de cinglat. Tot lo monde que governa un pais es conscient de çò que fai e tot lo monde sap plan que quò es contrari au bon sens e a l'unitat d'un pais, a son plan-esser.
Fai pas tant de temps qu'aquò, jornalet nos a dich qu'una ditzena d'òmas richas amassavan tertant de fortunas que lo reste de la populacion. Es pas mau aisat de comprener que son los mestres de l''economia, daus medias, de la sciença, de la justiça, daus estats, de las entreprisas la mai grandas, de las religions, de la bancas e qu'an instaurat la dictatura dempuei daus segles e daus segles.
Mas la dictatura vòl pas portar son nom. La dictatura agit dins l'interest de la populacion, per son confòrt e son plan esser. Esitan pas a marginalisar, tuar tots aqueus qu'irian contre lòrs interest. Son mestres de la politica e controlan tots los partits politics en los organisan en dos camps que se fan la rivalitat, veire la guerra, que controlan las revolucions dins tots los pais. I a pas d'un costat la CIA e lo KGB, i a pas lo comunisme d'un biais e lo capitalisme de l'autre. Tots dos an lo mesme patron.
Lòr tòca es de prener la fòrça de trabalh daus salariats e aura lo segond stadi es de prener lòr consciença per los transformar en esclaus obeissents. Fau pas de vielh que lo vielh representa la satgessa.
Que de mielhs que la polucion, llos medicaments chimics, los vaccins per modifiar lòr ADN tot en lo presentan coma un progres sanitari.
Gardan la testa freja.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari