Dissabte, laissèri Zoé, e passèri a la pompa amb ma DS, pompa d’essença. Coma èri en trin de pompar, pensèri: “Dont mai pomparàs, dont mai pagaràs.” Mon vesin pompa el tanben per son SUV mas a l’autra pompa. Es pimparèl amb un capelàs, un perfècto Coach de cuèr negre doble, de bagas a cada det, de bralhas Diesel e de camarguencas crotadas. E totes dos pompam, pompam...
 
El, tot espompit, tot pimpant, me fa: “Ne preni que vint litres. Es talamai cara! Pasmens sens essença pòdi pas trabalhar”. “Coma disètz, es essencial!” Tot en sortiguènt lo tudèl de la boca de la sèrva de sa veitura perdèt paciéncia: “- L’agéncia de l’energia trabalha pas dins l’urgéncia. A pas consciéncia que lo país manca d’autosuficiéncia, qu’a perdut son independéncia. Quina imprudéncia! Lo còst de l’essença nos costarà de violéncia, aquel monde n’an benlèu pas consciéncia nimai la Presidéncia”. E acroquèt lo pistolet a la pompa. Ieu, pompavi totjorn.
 
Tot tapant lo tap, ajustèt: “—Ieu, fau dos cents quilomèstres cada jorn. Per anar costosir mos chavals me vesètz prener la bicicleta, la trotineta, la rodeta amb la maleta de potingas sus l’esquina?” Coma se fretava las mans, faguèt: “—Pas de panica! M’atriga de passar a l’electrica. Mas, benlèu un còp de trica nos espèra amb l’electrica?” 
 
Arribèt lo pompista qu’es pas un fumista. Espinchèt pas lo SUV mas mon vesin. L’espinchèt de la tèsta als pèses e li diguèt: “— Cargat coma sètz, devètz ne gastar d’essença.” El, subtat respondèt: “Per ne gastar, ne gasti! Mas soi pas cargat. Ai pas res dins lo còfre, res suls sètis...” “Parlavi pas de la veitura, mas de vos!” “De ieu? De ieu?” “Òc! De vos! Vos cal descargar, despensarètz mens d’essença. Es essencial.” Mon vesin se virèt e se torna virèt dabans lo pompista: “— Me trobatz pesuc?” “— Pas pesuc mas cargat!” “Cargat de tròp?” “Vos cal descargar!” “Que volètz dire?” “Descargat, serètz mens pesuc. Mens pesuc, flambarètz mens... d’essença!”
 
Mon vesin sabiá pas pus ont penjar son lum. Virèt tornavirèt e puèi faguèt al pompista: “E per me descargar cossí pòdi far?” Es aisit li respondèt lo pompista: “Quitatz vòstre capelàs, vòstre Coach, vòstras bagas, vòstras Diesel, vòstras camarguencas crotadas! Tot aquò vos pesa, pesa de tròp!” Mon vesin, espantat, tot se desvestissent fa: “Per gastar mens d’essença, vau anar a l’essencial. A partir d’ara, menarai mon SUV nus, tot nus, acompanhat de la Carta Blava!” Arrestèri de pompar! Pensèri a Zoé!