Qualques decennis a, foguèt decidit de fargar un tren a granda velocitat. Bona idèa que necessitava d’aver un malhum de vias ferradas capablas de portar los futurs clients —e non pas usatgièrs— d’un cap a l’autre de l’exagòn in no time, coma dison en anglés!
 
E sabètz que, quand lo govèrn —o los grops de pression que govèrnan França— a decidit quicòm, se fa lèu lèu se pensan aquestes «moussus» qu’aquò pòt portar moneda als accionaris e… a eles tanben de segur.
 
Naturalament, totas las linhas novèlas devián partir de la capitala; res de novèl dins aquel domeni. La teoria del regolament marcha per París, au mens per una certana categoria de ciutadans que siá pel trin o quicòm mai.
 
De moneda, ne trobèron lèu fach e la linha fins a Marselha metèt la capitala a tres oras una de l’autra. Quin plaser de poder trabalhar a París e de s’anar colcar al ras de Canabièra!
 
E la granda velocitat faguèt la jòia de nòstres governaires que se regaudissián d’èsser los primièrs, çò disián, un còp de mai… França, un còp de mai, èra tornada. França is back ! E los mèdia e un fum de Franceses èran fièrs coma de pesolhs revenguts, quitament se prenián pas jamai lo trin.
 
Se’n faguèt de linhas de granda velocitat, se’n faguèt mas dins lo meteis temps, las linhas localas o regionalas barravan una après l’autra per çò que la moneda que servissiá per una causa podi1a pas servir a l’autra. Fa pas res, son las vilassas —ara metropòlis— que comptan ; de qué n’avèm a far dels vilatges e vilatjòts de las regions — uèi territòris?
La moneda manca? Cada politician del pichon pè vòl èsser sul percors de la LGV? Ges de problèma. Seràn las collectivitats situadas mai o mens al ras de la linha a venir que pagaràn. Coma? Amb las taxas que son pas estadas inventadas pels cans.
 
Es aital que la linha Tors-Bordèu foguèt pagada qu’a metut Bordèu a doas oras de París.
 
«Digatz, e nosautres a Tolosa? Seriam la sola metropòli a l’aver pas la LGV ?», diguèt la Carole Delga sostenuda pel Rousset, lo president «a vida» de la region Aquitània navèra.
 
O fau còrt e passi sus totas las peripecias d’aquestas darrièras annadas…
 
Lo conselh departamental d’Òut e Garòna qu’aviá repotegat per pagar Tors-Bordèu, a dich de non aqueste còp per çò que tròba qu’aquò fasi1a car del quilomètre.
 
Lo conse màger d’Agen e president d’Agen Métropole se, el, ne ten per se raprochar de la capitala e a ja crompat o fach crompar lo site a qualques quilomètres d’Agen per i metre la gara LGV…
 
Lo quite primièr ministre ven de demandar a la region d’avançar la moneda que lo departament vòl pas balhar…
 
E tot aquò per poder estalviar qualques minutas entre Tolosa e Bordèu, un vintenat çò dison! Amb una gara que serà pas mai en vila e que calrà rejónher amb una naveta ferrovièra, çò que fa que los Ageneses, parli pas dels autres coma ieu a un trentat de quilomètres, deuràn partir de d’ora per prene lo trin.
 
Estalviaràn vint minutas de la gara LGV à la capitala mas ne metràn un trentenat per anar a la gara TGV. Rasonament curiós, non?
 
E van crear una taxe especifica pels proprietaris qui demòran a mens d’una ora de la dicha gara; una taxa leugièra de qualques euros pendent tres o quatre decennis…
 
Nòstres politicians se’n trufan… pagan pas lo trin!
 
Josefina Baker aviá doas amors, son país e París; nòstres politicians n’an doas tanben: lor caprici e París!