Opinion
Presidénciala: Start and Go!
En França, la presidénciala se sarra e assistissèm a la valsa pesuga dels egòs d’un caire coma de l’autre de l’escaquièr. Mas totes los egòs son pas egals, esegal! E n’avèm encara mai a esquèrra qu’a drecha.
Na Art aut deu paraula balhar als trabalhairas e trabalhaires espleitats encara e encara per un capitalisme de mai en mai acarnassit, mondializat. D’ont mai malaisit de lor parlar quora aicestes se reconéisson pas pus dins la Lucha Obrièra.
L’egò Poton es pas d’aqueles capitalistas rics que Nos Prenon Argent e s’emplisson las pòchas sus l’esquina dels paures. N’an pas jamai pro. L’egò poton lor fa la pòta e vòl potonejar salariadas e salariats. Voldriá far parlar lo RIC, pas los rics!
L’egò Rós-el es roge. Es Pas Común. Crei pas a la rajada mas a la rosselejada. Rosselejada que nos menarà drech als jorns uroses de l’egalitat vertadièra dels egòs, un còp lo capital bèl desbigossat, descapitalizat.
Mas, i a egò e egòt. L’egòt, lo caval vièlh, lo Japaire a Laurat Maites còps camps e campanhas. Son egò li ditz: Gò! Lauraire de mestièr son egò es vengut egotàs. De son degòl voldriá esgotar lo capital. Crei pas brica a la rajada del ric al paure, es agotada. N’es desgostat e pas qu’Un Pauc.
L’egò Tot vira e tornavira radicalament. Sus son vira-vira voldriá far escalar totas las cavaletas e cavalets d’esquèrra mas cadun cavaleja per se. Degús ne’n vòl pas. Es que se trobarà soleta sus son vira-vira abans qu’aiceste s’arrestèsse de virar?
L’egò ideal, l’Idal- gò, a virat social ecò. Los super-egòs, eles-fan, patisson de la Partison e del Soflet. Patisson pas, partisson. Ane! Lo soflet s’essofla. Sofleteja encara quauquas brasas. Quina patidoira! Quin patiràs! Quin pati!
Ja do/na de vèrd a l’egò e sosca a una planeta verda per defugir solelh verd. Voldriá aprestar lo limpadís ecologic e la diversitat. Pantaisa a una tèrra verda, d’aiga clara, d’aire linde que posquèsse se subreviure quauques sègles.
Tot aqueles egòs son mai confles los uns que los autres. Es que los egòs Start and Stop nos menaràn al Start an Gò! Qual sap?
Na Art aut deu paraula balhar als trabalhairas e trabalhaires espleitats encara e encara per un capitalisme de mai en mai acarnassit, mondializat. D’ont mai malaisit de lor parlar quora aicestes se reconéisson pas pus dins la Lucha Obrièra.
L’egò Poton es pas d’aqueles capitalistas rics que Nos Prenon Argent e s’emplisson las pòchas sus l’esquina dels paures. N’an pas jamai pro. L’egò poton lor fa la pòta e vòl potonejar salariadas e salariats. Voldriá far parlar lo RIC, pas los rics!
L’egò Rós-el es roge. Es Pas Común. Crei pas a la rajada mas a la rosselejada. Rosselejada que nos menarà drech als jorns uroses de l’egalitat vertadièra dels egòs, un còp lo capital bèl desbigossat, descapitalizat.
Mas, i a egò e egòt. L’egòt, lo caval vièlh, lo Japaire a Laurat Maites còps camps e campanhas. Son egò li ditz: Gò! Lauraire de mestièr son egò es vengut egotàs. De son degòl voldriá esgotar lo capital. Crei pas brica a la rajada del ric al paure, es agotada. N’es desgostat e pas qu’Un Pauc.
L’egò Tot vira e tornavira radicalament. Sus son vira-vira voldriá far escalar totas las cavaletas e cavalets d’esquèrra mas cadun cavaleja per se. Degús ne’n vòl pas. Es que se trobarà soleta sus son vira-vira abans qu’aiceste s’arrestèsse de virar?
L’egò ideal, l’Idal- gò, a virat social ecò. Los super-egòs, eles-fan, patisson de la Partison e del Soflet. Patisson pas, partisson. Ane! Lo soflet s’essofla. Sofleteja encara quauquas brasas. Quina patidoira! Quin patiràs! Quin pati!
Ja do/na de vèrd a l’egò e sosca a una planeta verda per defugir solelh verd. Voldriá aprestar lo limpadís ecologic e la diversitat. Pantaisa a una tèrra verda, d’aiga clara, d’aire linde que posquèsse se subreviure quauques sègles.
Tot aqueles egòs son mai confles los uns que los autres. Es que los egòs Start and Stop nos menaràn al Start an Gò! Qual sap?
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Avètz plan rason val mai espandir de bonur, de convivéncia , de ben èsser, de paratge, de prètz que lo mal , la guèrra. Es que dempuèi de millenaris l'èsser uman a avançat sus aquel punt? Pecaire! Es en trin de partir en arrèr. Quina pena!
Paubre Gaston, lo monde a perdegut tots sos reperas. Las valors se son inversadas. Lo bandit es adulat, la victima es acusada. Una chata i tornaria pas trobar sos petits.
Semenatz alentor de vòstre de las valors pausitivas: de la joia, dau respect de se, de l'autre, de l'environament dau bunur, de l'entraida de la solidaritat, d'un sorire...Aquelas valors son dins vòstre còr que las informacions que venan de l'exterior apportan de las nòvas que son contrarias: malaudias, paurs, stress, pensadas negras, menaças de catastròfas.
L'esser uman es fach per espandre lo bonur e la joia alentor de se, un antidote a la morostitat que renha, un melhor biais de transformar lo monde.
Melhau contava aquela istòria:
"Un jorn lo vaslet damandet au bon diu d'anar au maridatge d'un de sos cosins. Lo bon diu disset "vai-li e demora-li lo temps que voldras". Lo vaslet tornet 8 jorns apres e disset "a! tot era plan, tot lo monde era uros, quò dansava, risia e degun se planjiat".
Quauques temps apres lo vaslet damandet una autorisacion per anar a un autre maridatge. E lo bon diu disset: " vai-li e damora li lo temps que voldras". Lo lendeman lo vaslet era tornat e disset ". a! quò anava pas dau tot ; tot lo monde se planhia de quauqu'a ren ; l'un avia una malaudia, l'autre avia dau mau per se nurir, i avia mai de larmes que de dansas e de chants".
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari