A la bòria, per cosinar aviam de padèlas, de topinas, de topins, mas tanben de potinas. O puslèu una potina es a dire un topin amb una carba. La vesi  encara aquela potina negra! Una potina que servissiá per aprestar la pairolada pels pòrcs D’ont la tenián aquela potina?  Èrem talamai acostumats de la veire que nos demandaviam pas pus d’ont èra sortida. Fasiá partida dels aplèches de l’ostal.
 
Dempuèi mai de 22 ans ausissèm parlar d’una autra potina que servís una autra sopa. Una sopa potinada amb un pòrri de cinisme, un api de nacionalisme, doas cebas de nazisme, tres pastenagas de fascisme, un desenat de trufas de paranòia, d’òli sanguinària ... Voldriá que parlèssem d’ela fins a 2036. Qual sap? 
 
E vaquí coma aquela autra potina fa còire la sopa. Se cabuçèla, se sarra de la gasinièra. Quicha sul boton e esliuça per embrandar lo gas. Sap quora  aluca lo fuòc, sap pas jamai quora l’escantís. Bota lo gas a brand per arribar al pus lèu a ebulicion. Pas un freginament mas a bèlas ondadas regisclairas. 
 
Mestreja lo gas. Vira lo boton. Passa de la velhòla al fuòc plen. A perdut sos nèrvis, sa paciéncia, son umanitat buta en abans son impaciéncia, son inumanitat, sa brutalitat. Mestreja lo fuòc plen e sosca a l’emplegar.  
 
Se fasètz pas mèfi, en un esliuç, la potinada vos farà sautar la cabuçèla e versarà. E quora versa es ben malaisit de l’arrestar.  Vos vesètz en trin d’amassar a la culhiereta totes aqueles tròçes e bocins de degots bavaires rajant de la potina, flairant lo cremat?
 
Amai se l’avètz empachada de subreversar un còp, anatz pas creire qu’avètz capitat. Non!  La potina potineja de longa. Cal  jamai la quitar dels uèlhs. Quora i pensarètz pas pus, la  potinada s’espandirà. Ne’n serètz subtats, estomacats. Versarà talamai fòrt qu’escutlarà la sopa dins tota l’ostalada, puèi en çò dels vesins. Passarà l’òsca! A vos far fugir! 
 
Crudèla coma la fam!