Opinion
Noms de luecs... e noms de familhas
Sabèm los occitans que los noms de luecs d’Occitània son a l’origina amb un vestit occitan e qu’aüra una bòna part an una forma traficaia en francés.
Los panèls bilingües d’entraia d’aglomeracion son luènh d’èstre generalizats que sovent son en francés.
Un còup una anecdòta risoliera avia fach lo torn dal país, la soleta comuna amb un panèl solament en occitan e ren en francés, en la Gavotina Maritima, en Auta Bèura a Suspèr.
Mas rasseguratz vos braves gents, s’avèm agut un article justament per denonciar la situacion, avèm jamai o quasi d’article per denonciar d’aver una comuna sensa panèl occitan correspondent.
E parlo ren de las placas de carrieras o mai de de la segnaletica foncionala de camins... La probabilitat de’n trobar en Occitània es encara mai reducha.
Mas la question se pausa de segur tanben per los patronimes.
La question dals prenoms es estacha puaia coma un argument fondamental dins la boca d’un e los mèdias l’an relaissat enormament.
Identitat dal nom, simbolisme de la lenga e dal sens d’aquesto.
Lo restabliment dals noms de familha en occitan, quora son de noms occitans de familha s’entende, non es una practica constanta dins l’occitanisme.
E quora lo nom de familha es occitan escrich a l’occitana ben sovent es prononciat a la francesa.
Avio un amic sonat Manhes mas insistia per que sigue dich Mannèss. Li diguèro un còup ce qu’èra, ce que volia dire mai que probable e coma se disia en occitan. Mas ren i faguèt.
Coma Guilhon e autres noms, diches a la francesa e non a l’occitana.
Es un debat que travèrsa totas las nacions minorizaias a un moment o un autre. Perqué la nacion colonizanta a poscut trasformar los noms dals conquistats per lor donar l’ària d’elos.
La finala -opoulos a poscut devenir -oglou en cò dals grècs sota l’empèri otoman, doncas turquificacion. Per la version la mai laugiera. Senon lo nom a completament cambiat de sens en lo remplaçant per un nom omofòne o quasi amb un autre sens. Un amic assirian mi diguèt que se sonava originalament Beth qualqu’un (de la familha de X) . Mas lo nom siguèt talament calcat sus un omofòne aproximatiu turc que lo sens es completament perdut e vòl dire qualqua ren coma una forqueta.
Lo meme debat se tròba doncas en Albania e subretot Cossòvo.
Cu conoisse las lengas eslavas Krasniqi es trebolant de semblança amb per exemple Krasniki localitat de Russia dins la region de Smolensk, Kraśnik en Polonha. Mas atencion sèm ren especialista.
Just sabo que la finala -i es tipica dals patronimes albaneses.
Los panèls bilingües d’entraia d’aglomeracion son luènh d’èstre generalizats que sovent son en francés.
Un còup una anecdòta risoliera avia fach lo torn dal país, la soleta comuna amb un panèl solament en occitan e ren en francés, en la Gavotina Maritima, en Auta Bèura a Suspèr.
Mas rasseguratz vos braves gents, s’avèm agut un article justament per denonciar la situacion, avèm jamai o quasi d’article per denonciar d’aver una comuna sensa panèl occitan correspondent.
E parlo ren de las placas de carrieras o mai de de la segnaletica foncionala de camins... La probabilitat de’n trobar en Occitània es encara mai reducha.
Mas la question se pausa de segur tanben per los patronimes.
La question dals prenoms es estacha puaia coma un argument fondamental dins la boca d’un e los mèdias l’an relaissat enormament.
Identitat dal nom, simbolisme de la lenga e dal sens d’aquesto.
Lo restabliment dals noms de familha en occitan, quora son de noms occitans de familha s’entende, non es una practica constanta dins l’occitanisme.
E quora lo nom de familha es occitan escrich a l’occitana ben sovent es prononciat a la francesa.
Avio un amic sonat Manhes mas insistia per que sigue dich Mannèss. Li diguèro un còup ce qu’èra, ce que volia dire mai que probable e coma se disia en occitan. Mas ren i faguèt.
Coma Guilhon e autres noms, diches a la francesa e non a l’occitana.
Es un debat que travèrsa totas las nacions minorizaias a un moment o un autre. Perqué la nacion colonizanta a poscut trasformar los noms dals conquistats per lor donar l’ària d’elos.
La finala -opoulos a poscut devenir -oglou en cò dals grècs sota l’empèri otoman, doncas turquificacion. Per la version la mai laugiera. Senon lo nom a completament cambiat de sens en lo remplaçant per un nom omofòne o quasi amb un autre sens. Un amic assirian mi diguèt que se sonava originalament Beth qualqu’un (de la familha de X) . Mas lo nom siguèt talament calcat sus un omofòne aproximatiu turc que lo sens es completament perdut e vòl dire qualqua ren coma una forqueta.
Lo meme debat se tròba doncas en Albania e subretot Cossòvo.
Cu conoisse las lengas eslavas Krasniqi es trebolant de semblança amb per exemple Krasniki localitat de Russia dins la region de Smolensk, Kraśnik en Polonha. Mas atencion sèm ren especialista.
Just sabo que la finala -i es tipica dals patronimes albaneses.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Jost-Panèl en occitan
Se poirián plantar una tièira de bònas questions entre tòcas miradas e resultas ateinhtas, entre autras mai la restitucion de la pronóncia occitana generala e/o locala, que la grafia francesa desforma e que la grafia classica ne’n demòra pas que visuala fòra occitanistas. Un panèl occitan de grafia classica, amai fonetizat a la mistralenca, se de besonh, seria completament informatiu e pedagogic.
Se constata que la pronóncia actuala en francés se destaca de mai en mai del biais de díser original local, que se pòt salvar e restablir sonqu’a la condicion d'un referent fonetic escrich.
L'adreiçatge comunal en cors coma la fusion de comunas son de grands masèls. Òm escafa totes los noms de luòc, aquí dempuèi de sègles. Òm escafa la memòria del país e degun ne parla pas, degun se planh pas. Occitània desapareis.
Aviás un amic sonat Manhes mas qu'insistiá per que foguèsse dit Mannèss ? Benlèu voliá tornar fondar l'ancian maniqueïsme persan ? Galegi…
Ieu, ai agut un bon e brave escolan d'occitan, a Castè§lsarrasin (82), que son nom d'ostal èra "Etcheçahareta", patronime basc dels mai evidents, se n'es un, que n'èri ieu plan fièr.
E ben sabes, car Laurenç cossí sa professora (parisenca) de francés lo disiá ? Lo disiá "Etchétralalà". Si-ben, l'amic ! Los franceses non farà pas jamai l'esfòrç pus mendre per assajar de prononciar corrèctament un patronime, se que, benlèu, de temps en temps, un patronime anglofòn, e encara, demandi d'o veire far…
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari