Opinion
Los bastards en quista de puretat!
Dison que son los vièlhs que se passejan sus FB quand van sus la tela… An rason, ne’n soi! Ça que la, soi pas un productiu; legissi màgerment la “literatura” dels uns e dels autres e es pas triste. Per seguir la mòda, m’èri enregistrat sus doas o tres autras rets socialas; pensavi que los bresolhadisses de l’auselon m’agradarián mas coma compreniái pas briga coma foncionava, ai escampat l’auselon e doas o tres autras apps tant que i èri.
Soi abonat a quelques mèdia electronics, franceses e estrangièrs, per me téner al fial de çò que se passa mas, per trapar las novèlas occitanas, ai pas gaire que FB.
De novèlas occitanas, n’i a… Ai legit —mas sètz al corrent— qu’un centenat de candidats “regionalistas” se presentavan a las eleccions legislativas e me’n regaudissi. Nòstra lenga pòt e deu servir a tot e pertot. E pèrdi pas mai mon temps a explicar l’utilitat de far trabalhar la lenga per autra causa que los esclòps del rei Ceset o la gonèla de sa femna se n’a una.
Donc, un pauc pertot en país d’òc (Occitània lingüistica) son qualques valents a refusar los diktats dels partits que, a l’unanimitat, plaçan lors missi dominici per dire que poscan èsser elegits… Es al mens çò que pensan. L’òme de l’eissarpa roja o diguèt ans a: “Me pòdi presentar pertot dins l’exagòn; soi pertot en çò men e soi legitim!”
Quitament se un deputat a una vocacion exagonala, las gents aiman —o mailèu aimavan, semblariá— de conéisser son deputat al lòc d’aver un tipe fòrasòl que s’estona d’aver pas una gara a portada de man, un servici d’autobusses per se desplaçar o la 5G sus son telefonet quand es pas mai pròche de la glèisa del vilatge.
Alara cal felicitar los que, en proclamant que son d’un endrech o d’un autre e que te fan petar la lenga occitana autan plan coma la francesa, son candidats a las eleccions.
Mas soi malaürós de legir dins los comentaris dels legeires las asenadas abitualas sus la denominacion de la lenga, asenadas que venon pas d’un arlèri coma lo que n’èi ja parlat mas d’un tal o tal que se proclama Gascon o melhor Vascon e que repotèga qu’es una vergonha d’èsser colonizat per aqueles Occitans qu’asira! E çò qu’es valedor per Gasconha l’es per las autras regions d’Occitània.
Aquel mot, Occitània, es ara un trapèla desempuèi que qualques embonilhològs que se dison occitans an ajudat la presidenta de la region novèla Tolosa-Montpelhièr a far un hold-up sul vocable; l’aurián batejat, per exemple, “Occitània centrala”, pensi que lo mond aurián comprés; i a totjorn un centre e, a l’entorn, i a quicòm mai diferent del centre. Non, aqueles piòts —que son pas nombroses e gaire occitans de mon punt de vista— se son comportats —e se compòrtan— coma los Estatsunidencs que modestament (!) s’an pres lo nom d’un continent: America per eles… los autres, petaçatsvos!
La quita Provença existís pas mai que sos dirigents son de la meteissa generacion que la de Nino Ferrer que cantava “On dirait le Sud” e an pres lo nom en plaça de “Provença”. Los piòts!
Dimècres passat, la sala dels Illustres de la comuna d’Agen festegèt un autor que coneis son Gensemin coma pas un e que ven de publicar un libràs amb fòrça citacions de segur dins la mesura que lo libre es en francés…
Lo cònsol màger e la presidenta del conselh departamental faguèron lor omenatge en françés en felicitant l’autor. Seriá estat inconvenent de far pas restontir “lo gascon” de Jansemin —es aital que l’apelava— e l’editor del libre, a la suspresa generala diguèt un trentenat de vèrses de Mos sovenirs avant de far son devís en francés. Èra benlèu pas la faiçon de dire de Jansemin… L’important es la poesia de nòstre poèta dins sa lenga.
Jansemin declamava sos vèrses en Occitània mas taben a Lutècia davant mond qu’èran pivelats per sa paraulas sens comprene un sol mot. Los candidats d’en cò nòstre,quala que siá la region, se baton per representar un parçan que coneisson sens jamai confondre velocitat e precipitacion. Sabon que la lenga coma los noms de lòcs —que los PTT d’un còp èra escafan meticulosament— fan partida de nòstre èsser, de nòstre èime, de nòstre país.
E n’i encara de pro aluserpits per lor reprochar d’èsser pas vascons… A, la puretat de la raça quand nos tenes!
Per acabar farai parlar un mòrt, l’Ives Roqueta, de la region de Besièrs, qu’aviá costuma de dire que” los Occitans [èran] la raça mai pura de bastards” que i aviá sus la tèrra.
Aital siá!
Soi abonat a quelques mèdia electronics, franceses e estrangièrs, per me téner al fial de çò que se passa mas, per trapar las novèlas occitanas, ai pas gaire que FB.
De novèlas occitanas, n’i a… Ai legit —mas sètz al corrent— qu’un centenat de candidats “regionalistas” se presentavan a las eleccions legislativas e me’n regaudissi. Nòstra lenga pòt e deu servir a tot e pertot. E pèrdi pas mai mon temps a explicar l’utilitat de far trabalhar la lenga per autra causa que los esclòps del rei Ceset o la gonèla de sa femna se n’a una.
Donc, un pauc pertot en país d’òc (Occitània lingüistica) son qualques valents a refusar los diktats dels partits que, a l’unanimitat, plaçan lors missi dominici per dire que poscan èsser elegits… Es al mens çò que pensan. L’òme de l’eissarpa roja o diguèt ans a: “Me pòdi presentar pertot dins l’exagòn; soi pertot en çò men e soi legitim!”
Quitament se un deputat a una vocacion exagonala, las gents aiman —o mailèu aimavan, semblariá— de conéisser son deputat al lòc d’aver un tipe fòrasòl que s’estona d’aver pas una gara a portada de man, un servici d’autobusses per se desplaçar o la 5G sus son telefonet quand es pas mai pròche de la glèisa del vilatge.
Alara cal felicitar los que, en proclamant que son d’un endrech o d’un autre e que te fan petar la lenga occitana autan plan coma la francesa, son candidats a las eleccions.
Mas soi malaürós de legir dins los comentaris dels legeires las asenadas abitualas sus la denominacion de la lenga, asenadas que venon pas d’un arlèri coma lo que n’èi ja parlat mas d’un tal o tal que se proclama Gascon o melhor Vascon e que repotèga qu’es una vergonha d’èsser colonizat per aqueles Occitans qu’asira! E çò qu’es valedor per Gasconha l’es per las autras regions d’Occitània.
Aquel mot, Occitània, es ara un trapèla desempuèi que qualques embonilhològs que se dison occitans an ajudat la presidenta de la region novèla Tolosa-Montpelhièr a far un hold-up sul vocable; l’aurián batejat, per exemple, “Occitània centrala”, pensi que lo mond aurián comprés; i a totjorn un centre e, a l’entorn, i a quicòm mai diferent del centre. Non, aqueles piòts —que son pas nombroses e gaire occitans de mon punt de vista— se son comportats —e se compòrtan— coma los Estatsunidencs que modestament (!) s’an pres lo nom d’un continent: America per eles… los autres, petaçatsvos!
La quita Provença existís pas mai que sos dirigents son de la meteissa generacion que la de Nino Ferrer que cantava “On dirait le Sud” e an pres lo nom en plaça de “Provença”. Los piòts!
Dimècres passat, la sala dels Illustres de la comuna d’Agen festegèt un autor que coneis son Gensemin coma pas un e que ven de publicar un libràs amb fòrça citacions de segur dins la mesura que lo libre es en francés…
Lo cònsol màger e la presidenta del conselh departamental faguèron lor omenatge en françés en felicitant l’autor. Seriá estat inconvenent de far pas restontir “lo gascon” de Jansemin —es aital que l’apelava— e l’editor del libre, a la suspresa generala diguèt un trentenat de vèrses de Mos sovenirs avant de far son devís en francés. Èra benlèu pas la faiçon de dire de Jansemin… L’important es la poesia de nòstre poèta dins sa lenga.
Jansemin declamava sos vèrses en Occitània mas taben a Lutècia davant mond qu’èran pivelats per sa paraulas sens comprene un sol mot. Los candidats d’en cò nòstre,quala que siá la region, se baton per representar un parçan que coneisson sens jamai confondre velocitat e precipitacion. Sabon que la lenga coma los noms de lòcs —que los PTT d’un còp èra escafan meticulosament— fan partida de nòstre èsser, de nòstre èime, de nòstre país.
E n’i encara de pro aluserpits per lor reprochar d’èsser pas vascons… A, la puretat de la raça quand nos tenes!
Per acabar farai parlar un mòrt, l’Ives Roqueta, de la region de Besièrs, qu’aviá costuma de dire que” los Occitans [èran] la raça mai pura de bastards” que i aviá sus la tèrra.
Aital siá!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#2 lo « tu » es andriu de Gavaudan ?
Compreni pas la remaeca…
Coma disiál’autre soi dubèrt a la discussion … se compreni…
Qu'ètz vosautis, Grosclaude e tu, qui datz ad aqueth comentari lo sens descrivut ací. Que ditz simplament l'identitat occitana n'ei pas equivalenta a la qui cred- a tòrt o a rason - estar la de la soa region: l'identitat vascona. Non son pas la personas qui son mirats per l'adjectiu " envasidors", mes l'identitat militanta -occitana- qu'acertenan.
Aquera afirmacion - s'ei vertat- qu'ei mortau per l'occitanisme en Gasconha e donc que botatz en tocha en invocar lo vièlh òmi de palha racialista. Mes huéger ua contradiccion non la hè pas desparéisher e medish se pensatz non pas aver a respóner atau, que demòran los qu'arreconeishen e qui vòlen arreconéisher ua auta identat endà Gasconha. Sustot, que demòran las loas rasons!
A lo regionalisme qu'es polit! Es lo messie qu'avem besonh per cambiar la mentalitat de tot lo monde.
L'òm pren sas distanças emben la politica. Tots dau vermolus, los medias tots vermolus.e l'òm a pas tòrt. Nòstre sem lo Regionalisme, sem Don Quichote. Prenam nstra chavau blanc e una lança per anam a Paris tornar establir la bona paraula.
La França d'uei es pas aquò. I a pus de democracia e los dirigeants politics, scientifics, medecins, jornalistes, juristes son tenguts d'obeir si volan pas esser sanccionats. Tot es calculat d'avança per los poderos qu'an de l'argent. An fach de las multinacionals que detruseran lo regionalisme, los petits artisans e paisans, Tot aquò fai que los poderos son de mai en mai dominants, de mai en mi riches e de pus en pus autoritaris. Una campagne electorala es menada per la nauta Finança e los medias son a lòr service dins un contexte ente tot lo monde sera obligeat de devenir islamiste e parlar l'arabe. Son trapats a far una mosquee a Strasborg qu'aura lo pus grand minaret de d'Euròpe (22m) e ente flotara lo drapeu vert islamiste. L'islam me derangeria pas si lo fanatisme era pas alimentat per per una volontt de dominar e finançar per la nauta finança emben lo sosten de l'esquerra francesa a començar per Melenchon.
Es pas estonant que lo regionalisme o lo nacionalisme frances cerchan una porta per far auver sa votz.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari