Çò que m’agrada plan, es de discutir dambe monde que son pas de mon avís. Me sembla fòrça mès interessant que non pas s’entreflatar entre amics que son d’acòrdi. Mes totun es mès mauaisit e requerís una atencion particulara.
 
Aquesta gimnastica m’agrada sustot per escrit, on pas ren se pòt transméter per l’intonacion de la votz e doncas la rigor es mès importanta encara. Lo trufar, per exemple, passa pas, que sia acide o planvolent.
 
Los hialats sociaus balhan atau lo parat d’encontrar monde virtualament e de poder escambiar sus subjèctes de totis. Vos podètz doncas vos retrobar a comunicar dambe lo contacte d’un de vòstes contactes que coneishètz pas brica. Es atau que’m soi amigalhat fin finala dambe un òme qu’es complètament a l’opausat de jo d’un punt de vista ideologica, mes que partatja lo medish esperit d’escambi respectuós.
 
Pr’amor que la jòga, sovent, es de poder escambiar arguments dambe monde que son pas totjorn dens un esperit de partatge, mes que considèran pas los debats que coma un combat de bòxe on l’adversari es a destrusir. Au cap d’un momentòt, se pòden apatzimar se respectatz vosautes medish la règla de las frasas: subjècte + vèrbe + complement, en tot evitar los advèrbes de sentiments, los adjectius de jutjament, o l’excès de pathos.
 
E es aquò sovent que truca. Après lo que sap pas (o vòu pas) escotar, trobatz aqueste qu’utiliza mots-claus que semblan le balhar rason, mes que vòlon pas díser gran causa.
 
Per exemple, los mots “wokisme” es a la mòda. Le vesi pas qu’utilizat d’un biaish negatiu e servís de devalorizar un sistèma de pensada sense argument, aisidament e lèu hèit.
 
En generau, los mot en -isme son utilizats per facilitat. Aquò que hè bèra pausa que se tracta de “fascisme” fòrça causas, qu’an pas totjorn un rapòrt dirècte dambe las teorias politicas de Benito Mussolini.
 
Trobaratz tanben lo mot “bobo” que vòu pas díser quicòm de precís, mes es utile per despresar quicòm qu’agrada pas en tot escríver tot simplament “Es un daquòs de bobos”. De qué vòu díser?
 
I auré doncas un grop uman maudit d’evitar, que pensarén totis la medisha causa, que valerén mens que los “proletaris” o que los “paisans”? Una mena de cagòts que sufiré pas que de mostrar per hèr hugir los autes, los que pensan coma cau?
 
Quan quauqu’un utiliza aqueste mot, per exemple, sufís pas que de le demandar una definicion per véser que deisha càder lèu aquesta argumentacion tròp aisida.
 
La discutida a doncas règlas que son bonas de respectar, e justament es lo respècte qu’es la purmèra e la màger. Es fòrça mauaisit de convéncer quauqu’un de cambiar d’idèia, mes vau lo còp de’u hèr adméter qu’un aute biaish de pensar es possible e respectable a costat deu son.