Opinion
Descendents d'una trobairitz, ancuei (IV): los Sabran Pontevès
Garsenda de Sabran, naissua entorn de 1180 e defuntaia en 1242, es l’eiretiera dals còmtes de Forcalquier. Es comtessa de Provença per mariatge e una trobairitz conoissua sota lo nom de Garsenda de Proensa o Garsenda de Forcalquier.
Garsenda (mai tardi dins lo temps avèm la version francizaia Gersende) es la filha dal senhor dal Cailar e d’Ansoís, e de Garsenda de Forcalquier, felena de Guilhèm IV de Forcalquier, còmte de Forcalquier.
En 1193, a 13 ans son grand e son grandoncle son obligats de signar lo tractat d’Ais, qu’estipula que deu venir l’eiretiera dal comtat de Forcalquier e esposar Anfós II de Provença, segond filh dal rei Anfós II d’Aragon, futur còmte de Provença.
Un membre conoissut dins los descendents es lo comte Alziar Loís (Elzéar-Louis) de Sabran, luòctenent-general, par de França ereditari en 1815, duc-par en 1825 e escrivan en francés, naissut en 1774 e mòrt en 1846 en region parisenca (Saint-Germain-en-Laye).
La familha de Sabran contunha per adopcion. En 1847 Alziar Loís (Elzéar-Louis) de Sabran es sensa enfants de sa frema Victorina Antonieta (Victorine-Antoinette) de Pontevès, instituèt coma eiretiers los dos neps de sa frema: Audoard e Leonide (Édouard e Léonide) de Pontevès Bargème (en occitan de Pontevès Bargèma) en favor dals quals una ordonança reiala de 1828 e de letras patentas de 1829 autorizèron la transmission dal títol de duc de Sabran. Lo nom de Sabran es despí portat dins la familha de Pontevès per adopcion en 1832.
Succession après succession, lo domèni dals Sabran s’es trobat divisit, mas possedian ben de proprietats dins lo nòrdèst de Gard despí lo Mas Sabin fins al sud de Vilanòva d’Avinhon, amb de senhorias coma Pònt Sant Esperit, Banhòus de Céser, Tavèu, Lirac, Sant Victor la Còsta, Lussan, Valerargues e totas las parts dals domènis portats per lors esposas coma Usès, Posquieras, lo Cailar, los Bauçs, Forcalquier per los principals.
De saber que se la familha existe totjorn ancuei (senon farian ren aquel tèxt).
Dins los faches recents, los descendents de la trobairitz an vendut en 2007 lo domèni ancestral, proprietat indivisa despí 1973, a la demanda de la princessa Gersende de Sabran-Pontevès (en occitan Garsenda de Sabran Pontevès) “duquessa d’Orleans” en litigi amb sos tres fraires.
Dins sos membres notables, Géraud Marie de Sabran Pontevès, vescòmte de Sabran (naissut en 1943) actual cònsol d’Ansoís e a quatre filhs.
Un autre membre d’aquela familha, Loís Alziar (Louis Elzéar) de Sabran Pontevès a repilhat l’entreten dal castèl familial de Casanava que fan visitar sus la comuna Preishac (francizat en Préchac) vasadesa de Guiana.
Sembla èstre una familha estacaia al territòri occitan, e espandia per mariatge sus l’airal occitan, Lengadòc, Comtat de Forcalquier, Comtat de Provença, Guiana, a mai faguèsson ren per la lenga occitana a la nòstra conoissença.
Garsenda (mai tardi dins lo temps avèm la version francizaia Gersende) es la filha dal senhor dal Cailar e d’Ansoís, e de Garsenda de Forcalquier, felena de Guilhèm IV de Forcalquier, còmte de Forcalquier.
En 1193, a 13 ans son grand e son grandoncle son obligats de signar lo tractat d’Ais, qu’estipula que deu venir l’eiretiera dal comtat de Forcalquier e esposar Anfós II de Provença, segond filh dal rei Anfós II d’Aragon, futur còmte de Provença.
Un membre conoissut dins los descendents es lo comte Alziar Loís (Elzéar-Louis) de Sabran, luòctenent-general, par de França ereditari en 1815, duc-par en 1825 e escrivan en francés, naissut en 1774 e mòrt en 1846 en region parisenca (Saint-Germain-en-Laye).
La familha de Sabran contunha per adopcion. En 1847 Alziar Loís (Elzéar-Louis) de Sabran es sensa enfants de sa frema Victorina Antonieta (Victorine-Antoinette) de Pontevès, instituèt coma eiretiers los dos neps de sa frema: Audoard e Leonide (Édouard e Léonide) de Pontevès Bargème (en occitan de Pontevès Bargèma) en favor dals quals una ordonança reiala de 1828 e de letras patentas de 1829 autorizèron la transmission dal títol de duc de Sabran. Lo nom de Sabran es despí portat dins la familha de Pontevès per adopcion en 1832.
Succession après succession, lo domèni dals Sabran s’es trobat divisit, mas possedian ben de proprietats dins lo nòrdèst de Gard despí lo Mas Sabin fins al sud de Vilanòva d’Avinhon, amb de senhorias coma Pònt Sant Esperit, Banhòus de Céser, Tavèu, Lirac, Sant Victor la Còsta, Lussan, Valerargues e totas las parts dals domènis portats per lors esposas coma Usès, Posquieras, lo Cailar, los Bauçs, Forcalquier per los principals.
De saber que se la familha existe totjorn ancuei (senon farian ren aquel tèxt).
Dins los faches recents, los descendents de la trobairitz an vendut en 2007 lo domèni ancestral, proprietat indivisa despí 1973, a la demanda de la princessa Gersende de Sabran-Pontevès (en occitan Garsenda de Sabran Pontevès) “duquessa d’Orleans” en litigi amb sos tres fraires.
Dins sos membres notables, Géraud Marie de Sabran Pontevès, vescòmte de Sabran (naissut en 1943) actual cònsol d’Ansoís e a quatre filhs.
Un autre membre d’aquela familha, Loís Alziar (Louis Elzéar) de Sabran Pontevès a repilhat l’entreten dal castèl familial de Casanava que fan visitar sus la comuna Preishac (francizat en Préchac) vasadesa de Guiana.
Sembla èstre una familha estacaia al territòri occitan, e espandia per mariatge sus l’airal occitan, Lengadòc, Comtat de Forcalquier, Comtat de Provença, Guiana, a mai faguèsson ren per la lenga occitana a la nòstra conoissença.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#1 Bona dompna, vostr’ onrada valors
mi fai temeros estar, tan es granz,
e no. m o tol negun’ autra paors
qu’eu non vos prec; que. us volria enanz
tan gen servir que non fezes oltrage–
qu’aissi. m sai eu de preiar enardir–
e volria que. I faich fosson messatge,
e presessetz en loc de precs servir;
qu’us honratz faitz deu be valer un dir.
E aquíu çai-jos lo començament d'una cançon qu'auriá poscut èsser del temps de Garsenda de provença, o qual sap cantat per una trobairitz nòstra d'ara.
La cançon est pas occitana n'ai revirat un escapolon qu'es segurament enquèra de trabalhar
La question es de qual es aquela cançon ?
Siás ma vida.
Tos uèlhs me fan tornar viure los jorns d’un còp èra
M’an ensenhat a regantar lo passat e sas nhafraduras
Çò que visquèri enant que mos uèlhs te veson
Es una vida perduda cossi la me pòdon comptar
Siás ma vida, lo matin n’en començèc ambe ta lutz
Quant de ma vida fusquèc perduda de badas enant tu
O mon plan aimat quant de ma vida fusquèc perduda
Sens que mon còr vesa una gaug, pas qu’una.
Ai tastar de la vida que lo sap de las nhafraduras
Començi sonque ara d’aimar ma vida
Començi ara de temer que la vida s’escapèssa
Vos que.m semblatz dels coraux amadors,
ja non volgra que fossetz tan doptanz;
e platz me molt quar vos destreing m'amors,
qu'atressi sui eu per vos malananz.
Ez avetz dan en vostre vulpillatge
quar no.us ausatz de preiar enardir,
e faitz a vos ez a mi gran humnatge;
que ges dompna no ausa descobrir
tot so qu'il vol per paor de faillir.
Garsenda de Provença
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari