“Cantaira occitana” coma si diiá un còup, Miquèla Bramerie (Bramariá) despuei totara cincanta ans canta emb bonur en provençau de cançons que n’es l’autora, d’autrei trachei dau repertòri provençau tradicionau o contemporanèu, d’autrei finala vengudas de Catalonha, d’America latina.
 
Lo mai sovent solista, s’auvèt en companha de Mireille Durand emb lo duet O-A, emb la còla de cantairas Lei Chapacans e l’ensems de Pedro Aledo. Siáu pas solet qu’ai aimat la cantaira Miquèla bòrd qu’un productor gallés publica mantuns discs trachs dei 33 e 45 torns dau sègle (siècle, sècle?) passat.
 
Despuei quauqueis annadas, Miquèla cantava pus gaire mai montava en scena coma recitanta, emb lo Còrou de Berra per exemple dins un concèrt dei bèus consacrat a Mistral.
 
Aguèri mantuns còups l’escasença d’auvir Thomas, contrabassista de jazz presat deis amators dei doas ribas d’Atlantic, aprenguèri puei après que son felen Émile (lo fiu de Thomas: fiu de Miquèla e dau paure Yves, se mi seguètz) èra bòn guitarista amator, emb aquò me permetèri de dire a Miquèla un jorn que passavi au sieu “e perqué fariatz pas un Trio Bramerie? Seriá una experiéncia dei bèlas per vautres e siáu mai que segur qu’aquò fariá un concèrt originau de toei caires”
 
E zan, lei tres artistas ne’n sieguèron d’acòrdi e un bèu jorn de junh de 2017 lo Trio Bramerie donet son premier concèrt a Ròcabruna (Var) qu’organizet lo Comitat d’estudi Provençau que l’i fau lo president despuei l’an pèbre.
 
Lo public sieguet estabosit d’aquesta premiera capitada. Au cors d’un concèrt de tres quarts d’ora, ai tornarmai trobat, en mai d’una bossa nova, Alfonsina revirat dau castelhan e L’Estaca dau catalan que Miquèla l’i brilha mai que mai.
 
Lo Trio Bramerie tornet a Ròcabruna lo 12 de decembre de 2019 per festejar lei 40 ans de conferéncias e concèrts qu’organizèt la nòstra associacion C.E.P. (coma lo cep en francés, la soca). Lo Trio s’es puei produch en mantuneis escasenças dins lo relarg tolonenc embe succès. Doas annadas mai tardi, l’associacion vòtz-guitara-contrabassa sieguet perfeccionada. Lo cantaire e amic gavòt André Peyron si jonhet finala au Trio per un Se canta comovent.
 
Thomas es, pareisse, lo mai afogat dei tres per perseguir l’aventura dau trio que tant podriá venir “Lo Tres Bramerie”, lo doble sens escaparà (quasi) a degun.
 
Lònga vida au Trio de tria.
 
 
 
 
 
_________________________________
Trio unenc: Thomas que s’es clinat sus lo subjècte aguet bèla cercar, coneisse ges d’autre exemple de trio vòtz – guitara-contrabassa... Brassens cantaire guitarista èra acompanhat de son contrabassista fisèu, l’i a una semblança.
 
_________________________________
Thomas Bramerie:

L’ai escotat e entrevistat per un jornau de Joves quand èra licean e guitarrista. En de tròp raras ocasiens l’ai poscut auvir quand jogava emb lei Belmondo.

Mai recentament, ai vist un de seu concèrts carrièra dei Lombards au centre de París. e l’an passat au studio Hermitage, una anciana fabrica, dins lo XXen, a l’escasença de la sortida dau disc d’Hervé Sellin. Rare privilègi, la setmana siguenta convidat a veire l’enregistrament dau disc de Laurent Fickelson “In the Street, au studio Ferber, tanben dins lo XXen, dins un ambient calorós e decontractat.

Thomas a lo gaubi per adaptar son juec a aqueu dei musicians a cu es associat e a o retornar atrasent. A recentament publicat un disc a son nom.

_________________________________
La Bossa Nova es eissida d’un maridatge capitat dau samba (masculin en brasilier) e dau jazz

João Gilberto en es lo paire, naissut en 1931, mòrt lo 6 de julhet de 2019.

Ma Bossa Nova preferida “Desafinado” de João Gilberto e Caetano Veloso dich “No peito esquina desafinados tamben bate um coração”(dins lo còr d’aqueus que jògon faus bate tanben un còr). Ieu confirmi.

“Alfonsina” es una version occitana de “Alfonsina i la mar” omenatge a la poessa argentina Alfonsina Storni (1892- suicidada en 1938)

“L’Estaca” cançon dau catalan Lluis Llach escricha dau temps dau franquisme “segur que tombèt, tombèt, tombèt”

_________________________________
“Finder Keepers Recòrds”

Lo productor Andy Votel es un caçaire de tresaurs dins lei repertòris mai divèrses e publique dei discs format 33 torns.

A aital publicat l’album “I a de Sers”, títol d’una cançon de Miquèla, acompanhat de 10 autres cançons dont “Palunaia”, “Magali”, “la Targa”. En cobertura, una fòto de Miquèla publicada sus un disc deis annadas 70. Capèu, vertadièrament classa. Cymru - Occitania meteissa combat.