Al Guston, li trigava, pendent la(s) darrièra(s) campanha(s) electorala(s), encara mai que de costuma, de trapar dins la boita de las letras Politis, setmanièr independent, finançat pas que per sus legeires, coma li aviá explicat lo nebot, en li far present d’un abonament, per que aja «un autre tindal de campana que lo dels mediàs dependents de la finança». Lo setmanièr que pareis lo dijòus, lo recep excepcionalament lo divendres, la màger part del temps lo dissabte, o excepcionalament lo diluns. Mas lo numerò del 16.07 d’entre los dus torns de la legislativa, lo recebèt pas que lo dijòus seguent! «A tanplan! es pas tròp lèu qu’arribèsse!» sospirèt lo Guston en lo fulhetejant. E tombèt sus un article titolat «Papieròt electoral»: contava l’afar del Jornal Del Dimenge que lo numerò del 12 de junh se presentava coma «un papieròt electoral», un «acte de propaganda», pareissent lo jorn d’una eleccion, doncas una infraccion al còde electoral que la comission nacionala de contraròtle de la campanha aviá pas relevat, a la diferéncia del tractament empegat a Mediapart, jornal en linha, que foguèt amenaçat de censura per d’articles tendencioses pareguts la velha de la presidenciala.

— Anem, çò diguèt lo Guston, anam pas far de paranò. Avèm vist las veituras jaunas de la Pòsta lambrejar los camins de la comuna, de còps que i a se seguissent doas per doas, per distribuir lo sant sacrament del «material de vòte»; segurament que los mejans despegats per aquel prètzfach an pas sufís e que lo corrièr «civil» es demorat de caire. Val pas lo còp de portar lo pet alprèp de la comission de contraròtle, que de tot biais provocariá pas qu’una cacalada: aquel retard es pas una volontat de blocar un jornal d’oposicion mas puslèu una cagada de la Pòsta!