Bon, brave monde, ara que not’ bon président s’a trobat monde contestataris –un pauc– amb la cambra novèla, seriá bon que daissèsse sa primièra ministre se padaçar amb eles e que tornèsse jogar a Jupitèr…
 
Mas sabètz coma ne va: lo pièger es pas jamai segur! Es un òme que compren pas que los cementèris sian plens de monde indispensables…
 
Es pas solet… França deu èsser lo país que cab lo mai de politicians indispensables per l’avenidor del país! Ne fau partida, ieu tanben, mas an degut pèrdre mon numèro de telefòn…
 
Alara, ai decidit de tornar veire nòstres cosins estatsunidencs que ne fan de totas. O sabi, los mèdia exagonals, que s’interèssan subretot a lor embonilh ne parlan pas de longa per çò que i a pas encara ”de sang a la Una !”
 
Torni mençonar ça que la —e fau cort— per los qu’aurián una memòria de peissonalha —sabètz los ides dels mots crosats— que lo numèro 45, quand èra en exercici, en vesent, aparentament, qu’anava pèrdre las eleccions, faguèt tot son possible per fargar un còp d’Estat e empachar lo president novèl d’entrar en foncion… Gaireben una primièra dins l’Istòria dels Estats Units.
 
Capitèt pas mas a pas renonciat a se tornar presentar malgrat totas las evidéncias reculhidas de sa culpabilitat per la comission d’enquista e las confessions de mantun de sos afidats e pòrta-espaldas.
 
Foguèsse vos o ieu, i a plan longtemps que seriam estats enviats a las galèras; mas avant d’emprisonar un èx-president dels Estats Units, popular demai demest los “faissistas” e los complotistas de tota mena, la comission d’enquista, compausada de deputats e senators, se deu pas enganar. Se cal rapelar que foguèt ja ”empachat” dos còps mas sens que cap de decision foguèsse presa en causa del sosten de sos amics republicans.
 
Lo dangièr, per el, s’apressa ça que la e sos conselhièrs son al trabalh desempuèi la debuta per far que lo DOJ (= Department of Justice) faga pas lo colhon !
 
Un afar aital se passèsse en cò nòstre, comission d’enquista o pas, cresi personalament que l’afar seriá, d’una faiçon o d’una autre, enterrat. Mas sèm en los Estats Units d’America e las comissions d’enquista o lo DOJ pòdon èsser tissoses quitament se lo personatge en question es un òme —o un èx-— potent.
 
Çò que se jòga dins lo país mai poderós del planetas es la capacitat pels USA de demorar una democracia o la possibilitat —e soi seriós— de venir una ”democracia illiberala” — terme emplegat pudicament per la Comission europèa per emplegar pas lo mot: dictadura !
 
L’Union europèa es pas terribla mas a lo grand meriti d’existir e los refugiats o devon saber se ne cresem çò que contan las gasetas.
 
Qu’ac vòlgan encara o pas pus, los Estats Units demòran pel moment La Poténcia del planeta e son pas Russia o China que i pòdon cambiar quicòm; a mens de voler saber çò qu’arribariá se fasián sautar lo  planeta… N’an la capacitat !
 
Lo numèro 45 es un èx-qu’aquò geinariá pas, la possibilitat li foguèsse donada, de far petar qualque joguinas atomicas se qualque doctor Fòlamor li podiá assegurar que risca pas res.
 
E òc, Vladimir e Xi me fan pas somiar mas l’èx-numero 45 m’empacha de dormir per çò qu’es lo mai dangierós de totes.
 
Perqué? Per çò qu’es un egoïsta de l’espècia mai mespresable: es pauruc e coard a l’encòp !