Una bona novèla, crida la premsa unanima, la fin del patiment, de la carestiá, de la privacion, de las laissas vuidas, de la vida dessaborosa, sens picant: la mostarda es a tornar, la mostarda torna! En Borgonha la recòlta 2022 de las preciosas granas tòca las cimas, los rendements son superiors d’un tèrç a los de l’an passat, se regaudisson los productors; a aquela produccion excepcionala cal ajustar l’arribada de las granas americanas. Aital, asseguran los mostardièrs, serem tornats a una produccion normala tre la fin de l’annada.
 
Rai d’esperar qualques meses, aurem de mostarda aquí ne vòls, aquí n’as, a ne onchar los patanons, las grasilhadas, los rostits, a’n assasonar las ensaladas, los pès de vedèl ravigòta, a ne tostejar lescas de pan! Es l’alegria, un sospir de solaç que s’escapa de totas las gargantas: òc, la mostarda es a tornar!
 
Ça que la, per èsser onèste, aquel regaudiment es benlèu pas a fèt partejat per totes, e d’unes aurián autant plan desirat que la carestiá durèsse encara un momenton. Ja, malgrat las laissas vuidas, mentre que oposicions e majoritat avián pas que fons de topins de mostarda seca a curar, los esternudaments an pas mancat a la Cramba al moment del vòte de la lei finanças rectificativa e de la de l’aumentacion del «poder de crompar». Qué serà quand los deputats auràn en abondància una mostarda fresca que monta encara mai aisidament al nas?