La frema de mon nebot m’a demandat de visitar lo cementèri d’en Casternòu, per aprendre las raïçs de son òme. Era amb una pichona que gardèt. Siam partits dau Colombier pi aviam vist l’ostalàs que la cosina de mon paire avia agut dals curats. La capèla de la familha m, lo juec de bòchas que mon paire avia arrenjat per esquasi ren o benlèu ren perqué la cosina trobava lo pretzfach fòrça bas d’un estatjant tròup char! Avèm passat l’estable de Barachiòla, pi avèm près l’estrechon qu’es pas tant estrech qu’aquò. Devans la glèisa, avèm vist lo monument als Mòrts amb sos 17 noms que fan 22% dals òmes d’atge de portar las armas. Pi avèm visitat l’ancian cementèri qu’es devengut lo nòu. Pi lo nòu qu’es devengut l’ancian. Li ai mostrat las limitas veraias de la tomba e çò que vau faire.