Opinion
La domesticitat n’a son confle…
En cò nòstre, dins la Doulce France, la dintrada, quala que siá, se fa al començament del mes de setembre. Cal dire que, pendent sièis setmanas a pr’aquí, lo país es en vacanças!
Aquò suspren totjorn los estrangièrs e particularament les Estatsunidencs que pòden profechar sonque de doas setmanas de farniente. Ne demòran sul cuol quand lor disètz que, en cò nòstre, la durada legala dels comjats es de quatre setmanas per totom e que i a qualques benastrucs que pòdon aver fins a cinc o sièis setmanas dins l’annada. E la question que tomba a cada còp es: “Mès enfin, de que fasètz pendent un mes sens trabalhar?”
Incomprension gaireben totala… entre lo monde nòu e l’Euròpa vièlha; e compliquetz pas las causas en disent que cada país europèu a sas leis e sas costumas dins aquel domeni coma tantes autres que vòstre amic/interlocutor estatsunidenc riscariá de far un burn-out !
Un Estatsunidenc es nascut per far de moneda segon l’adagi que: En America, totòm pòt venir un milionari ! Un Francés de l’Euròpa vièlha apreniá, un còp èra, que Cadun a son baston de manescal dins sa biaça.
En cò nòstre, los elèits, lor agradarián que cadun adoptèssen la faiçon de viure estatsunidenca en plaça d’aver totes aqueles sindicats, oficialement de defensa e de proteccion dels trabalhaires. E, desempuèi annadas, totes los govèrns fan votar de leis per permetre als “patrons” d’èsser mens corsetats per la lei al nom de la productivitat necessària a un consum mai important.
Lo progrès, vos disi!
Pegòt que soi! Aviái començat de vos parlar de la dintrada e soi partit a vos parlar de las vacanças… Me foguèsse comportat aital, lo regent de l’escòla primària m’auriá brandit las pelhas e auriá agut rason!
E òc, se la dintrada se ditz pel mond que devon tornar al trabalh, se ditz sustot pels dròlles e estudiants que tòrnan començar una annada novèla…
Es aquí que, dempuèi qualque temps, las causas se gastan! Per ensenhar los dròlles cal d’ensenhaires, de mèstres, de professors… Autres còps, se disiá que, per far curè, regent —professor de las escòlas— o professor dins un collègi o un licèu, caliá la vocacion.
La crisi de las vocacions —que tòca lo clergat catolic dempuèi un brave brieu— tòca l’ensenhament dempuèi qualques annadas ara. E los concorses normalament necites per venir un ensenhaire titulari e donc un foncioari dins l’Educacion nacionala fan pas pus recèpta. Ongan, son mai de quatre mila professors que mancan e lo ministèri de l’Educacion n’es vengut a recrutar los ensenhaires en passant d’anóncias dins la premsa o sul fenestron.
Es vrai que los ministres successius an pas jamai sostengut e valorizar lor personal; an laissat dire pendent decennis que los professors se plangián per res, etc. Ailàs, los estudis, après un fum d’annadas, mòstran lo desrei d’òmes e de femnas, qu’avián per ideal de transmetre un saber, de coneissenças e que son abandonats per l’institucion…
De creire que los elèits, nòstres elèits an tot aprés solets ! Quand reçaupèt lo prèmi Nobel de Literatura, Albert Camus, l’escrivan de L’Òme revoltat, escriguèt a son regent, l’òme que l’aviá ensenhat a l’escòla primària per lo remerciar e li dire tota sa reconeissença. Admirable!
Qual es l’Òme politic anuèit o lo dirigent d’entrepresa que merceja publicament los professors de lor aver aprés los rudiments per fin que posquèssen aver los otisses per anar mai luènh?
Es vrai que la domesticitat deu conéisser sa placa!
Aquò suspren totjorn los estrangièrs e particularament les Estatsunidencs que pòden profechar sonque de doas setmanas de farniente. Ne demòran sul cuol quand lor disètz que, en cò nòstre, la durada legala dels comjats es de quatre setmanas per totom e que i a qualques benastrucs que pòdon aver fins a cinc o sièis setmanas dins l’annada. E la question que tomba a cada còp es: “Mès enfin, de que fasètz pendent un mes sens trabalhar?”
Incomprension gaireben totala… entre lo monde nòu e l’Euròpa vièlha; e compliquetz pas las causas en disent que cada país europèu a sas leis e sas costumas dins aquel domeni coma tantes autres que vòstre amic/interlocutor estatsunidenc riscariá de far un burn-out !
Un Estatsunidenc es nascut per far de moneda segon l’adagi que: En America, totòm pòt venir un milionari ! Un Francés de l’Euròpa vièlha apreniá, un còp èra, que Cadun a son baston de manescal dins sa biaça.
En cò nòstre, los elèits, lor agradarián que cadun adoptèssen la faiçon de viure estatsunidenca en plaça d’aver totes aqueles sindicats, oficialement de defensa e de proteccion dels trabalhaires. E, desempuèi annadas, totes los govèrns fan votar de leis per permetre als “patrons” d’èsser mens corsetats per la lei al nom de la productivitat necessària a un consum mai important.
Lo progrès, vos disi!
Pegòt que soi! Aviái començat de vos parlar de la dintrada e soi partit a vos parlar de las vacanças… Me foguèsse comportat aital, lo regent de l’escòla primària m’auriá brandit las pelhas e auriá agut rason!
E òc, se la dintrada se ditz pel mond que devon tornar al trabalh, se ditz sustot pels dròlles e estudiants que tòrnan començar una annada novèla…
Es aquí que, dempuèi qualque temps, las causas se gastan! Per ensenhar los dròlles cal d’ensenhaires, de mèstres, de professors… Autres còps, se disiá que, per far curè, regent —professor de las escòlas— o professor dins un collègi o un licèu, caliá la vocacion.
La crisi de las vocacions —que tòca lo clergat catolic dempuèi un brave brieu— tòca l’ensenhament dempuèi qualques annadas ara. E los concorses normalament necites per venir un ensenhaire titulari e donc un foncioari dins l’Educacion nacionala fan pas pus recèpta. Ongan, son mai de quatre mila professors que mancan e lo ministèri de l’Educacion n’es vengut a recrutar los ensenhaires en passant d’anóncias dins la premsa o sul fenestron.
Es vrai que los ministres successius an pas jamai sostengut e valorizar lor personal; an laissat dire pendent decennis que los professors se plangián per res, etc. Ailàs, los estudis, après un fum d’annadas, mòstran lo desrei d’òmes e de femnas, qu’avián per ideal de transmetre un saber, de coneissenças e que son abandonats per l’institucion…
De creire que los elèits, nòstres elèits an tot aprés solets ! Quand reçaupèt lo prèmi Nobel de Literatura, Albert Camus, l’escrivan de L’Òme revoltat, escriguèt a son regent, l’òme que l’aviá ensenhat a l’escòla primària per lo remerciar e li dire tota sa reconeissença. Admirable!
Qual es l’Òme politic anuèit o lo dirigent d’entrepresa que merceja publicament los professors de lor aver aprés los rudiments per fin que posquèssen aver los otisses per anar mai luènh?
Es vrai que la domesticitat deu conéisser sa placa!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Dins las annadas 1960/70 los que surtian de l'escòla emben daus diplòmes eran considerats coma l'elita de la nacion. Avian fach l'ENA, l'ENS, scienças Po e d'autras escòlas especialisadas.
Tot lo monde qu'anavan a l'universitat podian pas devenir cap de quauqu'a ren. L'òm a creat de las discplinas novelas per casar tot lo monde au detriment d'una vuda globala. L'òm apren de mai en mai dins lo mens en mens. Chacun es demorat dins sa specialitat e subretot pas empietat sur la specialitat dau colegue.
L'elita publica genava lo governament. Fagueran de las escòlas privadas. Uei l'elita publica es devenguda una elita privada finançada per de las entreprisas privadas que fan lòr programme per format una elita capable de domesticar aqueus pretendant au poder e au saber. Las grandas reunions scientificas e technologicas mondialas son a doas vitessas : l'una per l'elita que domina, l'autre per ocupar los scientifics a daus subjects sens importança.
Coma lo disia un escrivan sur un media françes ;" L'escòla es devenguda lo bordel organisat. Chau pas reformar, chau cambiar de logiciau"
Dins las annadas 1960/70 los que surtian de l'escòla emben daus diplòmes eran considerats coma l'elita de la nacion. Avian fach l'ENA, l'ENS, scienças Po e d'autras escòlas especialisadas.
Tot lo monde qu'anavan a l'universitat podian pas devenir cap de quauqu'a ren. L'òm a creat de las discplinas novelas per casar tot lo monde au detriment d'una vuda globala. L'òm apren de mai en mai dins lo mens en mens. Chacun es demorat dins sa specialitat e subretot pas empietat sur la specialitat dau colegue.
L'elita publica genava lo governament. Fagueran de las escòlas privadas. Uei l'elita publica es devenguda una elita privada finançada per de las entreprisas privadas que fan lòr programme per format una elita capable de domesticar aqueus pretendant au poder e au saber. Las grandas reunions scientificas e technologicas mondialas son a doas vitessas : l'una per l'elita que domina, l'autre per ocupar los scientifics a daus subjects sens importança.
Coma lo disia un escrivan sur un media françes ;" L'escòla es devenguda lo bordel organisat. Chau pas reformar, chau cambiar de logiciau"
Dins las annadas 1960/70 los que surtian de l'escòla emben daus diplòmes eran considerats coma l'elita de la nacion. Avian fach l'ENA, l'ENS, scienças Po e d'autras escòlas especialisadas.
Tot lo monde qu'anavan a l'universitat podian pas devenir cap de quauqu'a ren. L'òm a creat de las discplinas novelas per casar tot lo monde au detriment d'una vuda globala. L'òm apren de mai en mai dins lo mens en mens. Chacun es demorat dins sa specialitat e subretot pas empietat sur la specialitat dau colegue.
L'elita publica genava lo governament. Fagueran de las escòlas privadas. Uei l'elita publica es devenguda una elita privada finançada per de las entreprisas privadas que fan lòr programme per format una elita capable de domesticar aqueus pretendant au poder e au saber. Las grandas reunions scientificas e technologicas mondialas son a doas vitessas : l'una per l'elita que domina, l'autre per ocupar los scientifics a daus subjects sens importança.
Coma lo disia un escrivan sur un media françes ;" L'escòla es devenguda lo bordel organisat. Chau pas reformar, chau cambiar de logiciau"
Dins las annadas 1960/70 los que surtian de l'escòla emben daus diplòmes eran considerats coma l'elita de la nacion. Avian fach l'ENA, l'ENS, scienças Po e d'autras escòlas especialisadas.
Tot lo monde qu'anavan a l'universitat podian pas devenir cap de quauqu'a ren. L'òm a creat de las discplinas novelas per casar tot lo monde au detriment d'una vuda globala. L'òm apren de mai en mai dins lo mens en mens. Chacun es demorat dins sa specialitat e subretot pas empietat sur la specialitat dau colegue.
L'elita publica genava lo governament. Fagueran de las escòlas privadas. Uei l'elita publica es devenguda una elita privada finançada per de las entreprisas privadas que fan lòr programme per format una elita capable de domesticar aqueus pretendant au poder e au saber. Las grandas reunions scientificas e technologicas mondialas son a doas vitessas : l'una per l'elita que domina, l'autre per ocupar los scientifics a daus subjects sens importança.
Coma lo disia un escrivan sur un media françes ;" L'escòla es devenguda lo bordel organisat. Chau pas reformar, chau cambiar de logiciau"
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari