Opinion
L’ego d’un caganís!
I a pas longtemps que, dins l’ocean Pacific, un tèrratremol faguèt nàisser una iscla. Depend de l’endrech ont se tròba e mancarà pas de mond per ne reclamar lo sobeiranetat!
O sabètz totes, i a pas que los tèrratremols per espandir un país e l’òme del Kremlin s’a trobat lo biais per espandir Russia e li tornar la glòria qu’aviá sabut li donar lo tsar de totas las Russias e, en seguida, los democratas patentats que foguèron Lenin e Stalin e, de segur, lo caganís de la coada.
En 1945, a Yalta —Ялта—, los païses qu’avián mes fin al Reich de mila ans avián decidit que “totes los pòbles avián lo drech de causir lor mòde de governament”. Mas, coma sovent amb las declaracions solemnas d’aqueles rescontres istorics, aquelas declaracions engatjan pas que los que las vòlon creire.
Los pòbles an qualque excusa de las aver acceptadas coma se foguèsse de bon pan; venián de viure en Euròpa —e enlòc mai tanben— un chaple òrre en causa dels combats, de zegur, mas tanben en causa dels camps d’exterminacion qu’avián vist la mesa en practica de la solucion finala.
Balin-balan, la vida vidanta tornèt dins una Euròpa que, lèu-lèu, foguèt partejada en dos fins a 1991 quand, per de rasons estructuralas degudas a un mond novèl, l’Empèri sovietic s’abausonèt e Mòscou daissèt, per fòrça, gaireben totas las republicas satèllitas prene son independéncia…
Degun aviá pas pensat qu’un filh de l’èx-Empèri poiriá pas engolir aquela vergonha e que romiariá una venjança per lavar l’escòrna tanlèu que n’auriá l’oportunitat… un jorn…
Los païses europèus avián lèu lèu doblidat l’afar e aquò lor agradava de poder far de comèrci amb totes aqueles païses… Pensatz… moneda, moneda… E coma trobava l’orsa russa plan gente comercièron de mai en mai amb aquel país, pas encara en democracia mas —aquò rai— qu’aviá de matèrias primièras excepcionalas per lor economia.
Lo caganís èra recebut amb totas las onors de’n pertot e los líders occidentals li fasián riseta. Fin finala, un quite Rus podiá èsser frequentable !
Ça que la, aurián degut quilhar l’aurelha quand Russia faguèt d’intrusions dins la petitas repulbicas “liuras” e, mai tard quand decidiguèt d’invasir Crimèa (Ucraïna), sostenguèt los movements pro-russes e virèt lo cap quand lo president de Belarús organizèt d’eleccions a sa man…
Mas degun boleguèt pas que caliá pas destorbar los escambis comercials Tot parièr quand las messorgas del n°45 estatsunidenc se mesclèron mai o mens amb las messorgas de Mòscou…
E de fil en cordura, de messorgas en vertats alternativas, ne sèm arribats ont ne sèm arribats !
Una operacion de polícia per envasir Ucraïna e encara de messorgas per convéncer lo pòble rus que l’òme del Kremlin se “batiá” per el, per li donar tornar sa dignitat, una dignitat mes a mal per un govèrn nazi! que li voliá de mal.
Coma, desempuèi annadas, l’òme del Kremlin a escafat tota oposicion, pòt tanben contunhar de mentir e de far tuar milierats de joves Russes e assassinar jos las bombas los Ucraïnians que fedendon lor país.
Après mai de 210 jorns d’una guèrra d’invasion que ditz pas son nom e l’organizacion de sembla-referenda, contunha son aventura en comptant que los païses occidentals cridaràn sèba davant las menaças del fuòc nuclear.
Lo mesprètz que pòrta a l’organizacion —ONU— mesa en plaça après la guèrra per defugir los conflictes fa córrer la risca a aquela organizacion de subir un sòrt identic a la Societat de las Nacions —SDN. Seriá alavetz la pòrta dubèrta a una politica de la jungla totala e la risca d’un conflicte generalizat…
O sabètz totes, i a pas que los tèrratremols per espandir un país e l’òme del Kremlin s’a trobat lo biais per espandir Russia e li tornar la glòria qu’aviá sabut li donar lo tsar de totas las Russias e, en seguida, los democratas patentats que foguèron Lenin e Stalin e, de segur, lo caganís de la coada.
En 1945, a Yalta —Ялта—, los païses qu’avián mes fin al Reich de mila ans avián decidit que “totes los pòbles avián lo drech de causir lor mòde de governament”. Mas, coma sovent amb las declaracions solemnas d’aqueles rescontres istorics, aquelas declaracions engatjan pas que los que las vòlon creire.
Los pòbles an qualque excusa de las aver acceptadas coma se foguèsse de bon pan; venián de viure en Euròpa —e enlòc mai tanben— un chaple òrre en causa dels combats, de zegur, mas tanben en causa dels camps d’exterminacion qu’avián vist la mesa en practica de la solucion finala.
Balin-balan, la vida vidanta tornèt dins una Euròpa que, lèu-lèu, foguèt partejada en dos fins a 1991 quand, per de rasons estructuralas degudas a un mond novèl, l’Empèri sovietic s’abausonèt e Mòscou daissèt, per fòrça, gaireben totas las republicas satèllitas prene son independéncia…
Degun aviá pas pensat qu’un filh de l’èx-Empèri poiriá pas engolir aquela vergonha e que romiariá una venjança per lavar l’escòrna tanlèu que n’auriá l’oportunitat… un jorn…
Los païses europèus avián lèu lèu doblidat l’afar e aquò lor agradava de poder far de comèrci amb totes aqueles païses… Pensatz… moneda, moneda… E coma trobava l’orsa russa plan gente comercièron de mai en mai amb aquel país, pas encara en democracia mas —aquò rai— qu’aviá de matèrias primièras excepcionalas per lor economia.
Lo caganís èra recebut amb totas las onors de’n pertot e los líders occidentals li fasián riseta. Fin finala, un quite Rus podiá èsser frequentable !
Ça que la, aurián degut quilhar l’aurelha quand Russia faguèt d’intrusions dins la petitas repulbicas “liuras” e, mai tard quand decidiguèt d’invasir Crimèa (Ucraïna), sostenguèt los movements pro-russes e virèt lo cap quand lo president de Belarús organizèt d’eleccions a sa man…
Mas degun boleguèt pas que caliá pas destorbar los escambis comercials Tot parièr quand las messorgas del n°45 estatsunidenc se mesclèron mai o mens amb las messorgas de Mòscou…
E de fil en cordura, de messorgas en vertats alternativas, ne sèm arribats ont ne sèm arribats !
Una operacion de polícia per envasir Ucraïna e encara de messorgas per convéncer lo pòble rus que l’òme del Kremlin se “batiá” per el, per li donar tornar sa dignitat, una dignitat mes a mal per un govèrn nazi! que li voliá de mal.
Coma, desempuèi annadas, l’òme del Kremlin a escafat tota oposicion, pòt tanben contunhar de mentir e de far tuar milierats de joves Russes e assassinar jos las bombas los Ucraïnians que fedendon lor país.
Après mai de 210 jorns d’una guèrra d’invasion que ditz pas son nom e l’organizacion de sembla-referenda, contunha son aventura en comptant que los païses occidentals cridaràn sèba davant las menaças del fuòc nuclear.
Lo mesprètz que pòrta a l’organizacion —ONU— mesa en plaça après la guèrra per defugir los conflictes fa córrer la risca a aquela organizacion de subir un sòrt identic a la Societat de las Nacions —SDN. Seriá alavetz la pòrta dubèrta a una politica de la jungla totala e la risca d’un conflicte generalizat…
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Dau naut de sa palombiera, Andriu decreta que l'ONU es una senta e que tots aqueus que s'i opausan son Satan.
L'egò nos fai pensar de travers. Lo contrari de 'aimatz-vos los uns los autres " quò es""se far mau valer". Jesus-Crist a dich "commençatz a vos aimar en prumier que si remplissetz pas vòstre còr d'amor podretz pas aimar los autres" .La religion catòlica a dich "fai la charitat e balha un sòu a l'un e l'autre". Quò es devengut una vertat au niveu governemental. La charitat d'una man, la corupcion de l'autre.
L'egò es un cheitiu mestre. Pòrta son regard sur l'autre e quò es totjorn de la fauta de l'autre. L'egò es limitat. La Conneissença, lo saber vertadier se tròba dins nòstra consciença, au pus priond de nos. Es una serva d'amor que fai partida de nòstra natura umana. L'òm pòd s'i abreuvar sens esser trompat. Es de l'amor incondicinal que s'appilca a tota fòrma de vita. Aquel amor juja pas, critica pas, nòta pas, condemna pas. Vos permet de comprener vòstras errors. Quò es pas de la matiera mas quò es de
l'energia, una vibracion.
Aquela pensada s'espand de mai en mai au jorn d'uei sur la planeta, dins totas las civilsacions.
Bemòl
Es pas segur qu’Ucraïna, pòst Urss-enca amasse las condicions d’un estat-nacion modèrne sus la base d’un territòri geopolitic non-representatiu d’un pòple unic amb una lenga unica, e que le seu govern finançat de per l’Occident mai que mai estatsunidenc, aprèp plantar un dèute gigantassa de cap a Russia, sia de politica independenta. Sapiam que publicament, s’i parla mai que mai rus, quand s’i lèi ucrainés. Es pas segur qu’una guèrra de reconquista ne fargue una nacion tanpauc.
Se prenem l’exemple de Norvègia, anteriorament jotz empèri danés, trapam doas lengas oficialas, un danés de fonetica norvegiana dins totas bellas vilas e un norvegian estandard amassant les dialèctes de las zònas ruralas o o a demograficament al'escart, le tot ambe una admistracion descentralizada. Idem en païses baltes...
De meditar sus la ficcion d’un estat occitan, còrs o mai, independent...
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari