Opinion
Nada vergonha
Per escàs que soi cadut sus ua emission de Quotidien de Télé Monte-Carlo, mei coneishuda per la sigla TMC, cadena de television generalista francesa d’origina monegasca, de la quau los jornalistas e’s son plan calmats desempuish lo covid. Lhevat quauques picas amusantas, l’esperit contestatari e creatiu deu començament qu’a hòrt baishat sonque quan s’ageish de ridiculizar o de deishar criticar las populacions en devath Leire.
Badonc aqueste jorn, lo dimars 27 de seteme de 2022, tractant enqüèra un còp de la guèrra en Ucraïna, lo subjècte vertadèr qu’èra sustot consacrat au referendum (d’annexion) de las regions russofònas.
Ne vau pas cercar bregas suu subjècte mes soscar sus ua reflexion de la jornalista envitada iniciaument tà descriptar la pujada deus populismes en Euròpa e qui, era medisha a muishat ua cèrta volontat de discriminacion.
En efèit, en voler demostrar lo referendum separatista russofòne qu’èra ua ataca aus drets reaus de las nacions e de las termièras arreconeishudas, que’u comparè a “la situacion de Marselha pr’amor de la gran comunautat algeriana que i viu e qui poderé reclamar atau lo separatisme e l’annexion d’aquesta comuna a Argeria”.
Ne i avó pas nada reaccion estomagada de la part deus jornalistas sus l’empont. Aquestes qu’aurén devut normaument respóner au dret d’aquestes perpaus xenofòbes e provocaires completament a l’arreboish dab l’istòria de França com dab l’istòria de Provença.
A çò qui sembla, la jornalista que semblava resumir Provença e Marselha a ua simpla comunautat magrebina e musulmana dominanta, mes sustot que sosentenèva en fèit aquera comunautat qu’èra sistematicament ua encausa de cuentas.
Per jo, concernint la comunautat algeriana, París qu’es mei poblada que Marselha; totun la jornalista qu’avè per mira intencionaument aquesta vila chafrada sovent com purmèr pòrt d’Africa e purmèra vila deu Magrèb. De precisar totun, sus aqueste litorau mediterranèu, enter Canas e Monte Carlo, be s’amassan tropa de comunautats internacionaus de las quaus l’unica nacionalitat qu’es l’argent e on i demoran mantuns mafiós blanquejant los lors peculis dens aqueste paradís fiscau princèr qui, a çò que sembla entraina mensh de criticas e de reaccions que Marselha.
Atau arren n’a cambiat desempuish Clodovèu e los angevins conquistaires dab l’espiar pertocant los meridionaus que pòden arretrobar dens los perpaus hastiaus de Céline: “Zone sud, peuplée de bâtards méditerranéens, de Narboïdes dégénérés, de nervis, Félibres gâteux, parasites arabiques que la France aurait eu tout intérêt de jeter par-dessus bord. Au-dessous de la Loire, rien que pourriture, fainéantise, infect métissage négrifié” (Louis-Ferdinand Céline -noveme de 1942).
En ua sola reflexion, la jornalista qu’avè deishudat las paurs de la borgesia catolica e los òdis amagats. Marselha assimilant-se a “pelierumi”, “separatisme” e “musulman”. Çò qui es espantant qu’es l’abséncia de reaccion sus l’empont de la television, com se tot açò èra ua evidéncia. Que tieni totun a brembar que Marselha e hè partida de Provença qui estó un estat poderós e un reiaume independent qui avó dret a l’esgòrra de las invasions francas deus Angevins pendent la fin de la crotzada contra los Albigés. Mes, que shens anar tan luenh, be i a enqüèra 162 ans, qu’èra un estat per ua grana part independent qui estó annexat per lo Napoleon III a la seguida d’un referéndum chic o mic faussat, d’on la volontat de recuperacion e d’aucupacion per las tropas italianas de 1940 a 1943.
França qu’es mau plaçada tà balhar leçons suu respècte de las Nacions e de las Termièras. Que sufeish d’alhors de constatar lo comportament jacobin tostemps actuau cap a las etnias compausant exagòne e otramar.
Aquesta jornalista tant “indignada” que seré estada mei avisada de’s carar, pr’amor concernint los envadidors, qu’es beròi França qui a enviat la soa armada en Africa e en Argeria tà colonizar aquestas tèrras e non pas lo contra.
Perqué, dens aqueth cas la jornalista n’a pas denonciat tanben lo comportament american cap aus autes país e pòbles, notablament amerindians, e tanben condemnat las annexions deus territòris organizadas per Israèl maugrat las denóncias de l’ONU e los domaus plan vededers au dret internacionau?
Que i a totun un perpaus que partatgi dab era: efectivament, que se’n va temps Marselha, Provença e las soas multiplas comunautats que i viven, que’s separin d’aqueth sistèma parisenc aus comportaments colonizators e jacobins qui pòrtan tòrt a la lor libertat e au sens deu respècte uman.
Laurent Charles LEMAITRE-MARTIN D’ARTUS (dab l’ajuda de Danièl Lagüèita tà l’arrevirada)
Badonc aqueste jorn, lo dimars 27 de seteme de 2022, tractant enqüèra un còp de la guèrra en Ucraïna, lo subjècte vertadèr qu’èra sustot consacrat au referendum (d’annexion) de las regions russofònas.
Ne vau pas cercar bregas suu subjècte mes soscar sus ua reflexion de la jornalista envitada iniciaument tà descriptar la pujada deus populismes en Euròpa e qui, era medisha a muishat ua cèrta volontat de discriminacion.
En efèit, en voler demostrar lo referendum separatista russofòne qu’èra ua ataca aus drets reaus de las nacions e de las termièras arreconeishudas, que’u comparè a “la situacion de Marselha pr’amor de la gran comunautat algeriana que i viu e qui poderé reclamar atau lo separatisme e l’annexion d’aquesta comuna a Argeria”.
Ne i avó pas nada reaccion estomagada de la part deus jornalistas sus l’empont. Aquestes qu’aurén devut normaument respóner au dret d’aquestes perpaus xenofòbes e provocaires completament a l’arreboish dab l’istòria de França com dab l’istòria de Provença.
A çò qui sembla, la jornalista que semblava resumir Provença e Marselha a ua simpla comunautat magrebina e musulmana dominanta, mes sustot que sosentenèva en fèit aquera comunautat qu’èra sistematicament ua encausa de cuentas.
Per jo, concernint la comunautat algeriana, París qu’es mei poblada que Marselha; totun la jornalista qu’avè per mira intencionaument aquesta vila chafrada sovent com purmèr pòrt d’Africa e purmèra vila deu Magrèb. De precisar totun, sus aqueste litorau mediterranèu, enter Canas e Monte Carlo, be s’amassan tropa de comunautats internacionaus de las quaus l’unica nacionalitat qu’es l’argent e on i demoran mantuns mafiós blanquejant los lors peculis dens aqueste paradís fiscau princèr qui, a çò que sembla entraina mensh de criticas e de reaccions que Marselha.
Atau arren n’a cambiat desempuish Clodovèu e los angevins conquistaires dab l’espiar pertocant los meridionaus que pòden arretrobar dens los perpaus hastiaus de Céline: “Zone sud, peuplée de bâtards méditerranéens, de Narboïdes dégénérés, de nervis, Félibres gâteux, parasites arabiques que la France aurait eu tout intérêt de jeter par-dessus bord. Au-dessous de la Loire, rien que pourriture, fainéantise, infect métissage négrifié” (Louis-Ferdinand Céline -noveme de 1942).
En ua sola reflexion, la jornalista qu’avè deishudat las paurs de la borgesia catolica e los òdis amagats. Marselha assimilant-se a “pelierumi”, “separatisme” e “musulman”. Çò qui es espantant qu’es l’abséncia de reaccion sus l’empont de la television, com se tot açò èra ua evidéncia. Que tieni totun a brembar que Marselha e hè partida de Provença qui estó un estat poderós e un reiaume independent qui avó dret a l’esgòrra de las invasions francas deus Angevins pendent la fin de la crotzada contra los Albigés. Mes, que shens anar tan luenh, be i a enqüèra 162 ans, qu’èra un estat per ua grana part independent qui estó annexat per lo Napoleon III a la seguida d’un referéndum chic o mic faussat, d’on la volontat de recuperacion e d’aucupacion per las tropas italianas de 1940 a 1943.
França qu’es mau plaçada tà balhar leçons suu respècte de las Nacions e de las Termièras. Que sufeish d’alhors de constatar lo comportament jacobin tostemps actuau cap a las etnias compausant exagòne e otramar.
Aquesta jornalista tant “indignada” que seré estada mei avisada de’s carar, pr’amor concernint los envadidors, qu’es beròi França qui a enviat la soa armada en Africa e en Argeria tà colonizar aquestas tèrras e non pas lo contra.
Perqué, dens aqueth cas la jornalista n’a pas denonciat tanben lo comportament american cap aus autes país e pòbles, notablament amerindians, e tanben condemnat las annexions deus territòris organizadas per Israèl maugrat las denóncias de l’ONU e los domaus plan vededers au dret internacionau?
Que i a totun un perpaus que partatgi dab era: efectivament, que se’n va temps Marselha, Provença e las soas multiplas comunautats que i viven, que’s separin d’aqueth sistèma parisenc aus comportaments colonizators e jacobins qui pòrtan tòrt a la lor libertat e au sens deu respècte uman.
Laurent Charles LEMAITRE-MARTIN D’ARTUS (dab l’ajuda de Danièl Lagüèita tà l’arrevirada)
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Qu'ei tot lo gèni de Mitterrand d'aver desplaçat los problèmas sociaus cap a problèmas raciaus....
Ne's pòt pas espiar programas com aqueste puish repotegar en seguir! Ne's pòt pas minjar au mcdo puish díser que n'èra pas bon! Lo plaser de s'escotar a formular ua pensada critica lhèu?
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari