Cada an, dins lo vilatge de Montcrabèu —Moncrabeau en francés— en Òut e Garona, l’acadèmia dels messorguièrs, fondada al sègle XVI^en, elegís un rei dels messorguièrs que deu èsser capable de “contrafar la vertat mas a la condicion qu’aquesta garde totas las aparéncias de la vertat ça que la!”
 
E, cada an, los candidats son nombroses a contar una istòria que pòsca convéncer la jurada de l’acadèmia que l’ola escarnís lo cremalh…
 
Se vos parli d’aqueste vilatge e del concors—mondial!— qu’organiza es que, desempuèi qualques ans, sèm dintrats dins una èra novèla gràcia a l’èx-numèro 45 dels Estats Unit qu’a hèit de las messorgas a repeticion e de longa l’alfa e l’omèga de son accion politica abans que foguèsse elegit, pendent son mandat e que contunha a tòrcer la vertat a cada còp que dessarra los caisses.
 
Se me legissètz, es que sètz de monde que vos interessatz a l’anar del planeta e vos tornarai pas parlar del passat d’aquel politician. Aquel òme aparten a la raça dels ganhaires… a tot còst! L’insulta piegèr que li podètz far es de dire o d’escriure qu’es un loser — un perdèire. E la devisa (!) que s’es causida es: “Admetre pas jamai d’aver tòrt” quitament quand la pròva de sa culpabilitat es evidenta. Es un ròc, un rocàs dins la messorga; quala que siá la situacion, se presenta en victima dels mèdia e a capitat de convéncer los líders republicans e milions d’electors…
 
Après aver vampirizat lo partit republican, soi segur qu’un cambiament de nom d’aqueste l’agradariá dins la mesura que lo mot republica aparten a son vocabulari ni a lo de sos avocats.
 
Nòstre òme ven de se portar candidat a la candidatura per las eleccions a venir (2024) e, dins son discors d’intencions, le premsa estatsunidenca especializada a trobat vint messorgas, uas mai gròssas que las autras. Que sos electors e fans engoliscan aquò, perquepas? Mas los líders del partit republican an pas trobar res a dire.
 
Aquí l’alh! Que los Estats Units sián pas una republica exemplara, lo mond o sabon. Ça que la, lo país a resistit e resistís encara a una temptativa de còp d’estat que permetriá d’avalir la dòxa democratica coma la coneissèm adara. E una tropelada d’elegits republicans son prèstes a sostenir una tal accion dins los estats rurals estatsunidencs.
 
Las reaccions d’aqueles estats tanlèu la lei sus l’avòrtament revocada per la Cort suprèma deuriá nos alertar. An reagit coma los senators o avián fach per la nominacion de la jutja a la dicha Cort que pleguèt l’afar en tres setmanas mente que cal normalament cinc o sièis meses. Los estats estatsunidencs an procedit tot parièr quand passan ans e ans a parlar del sèxe dels ànjols.
 
Fau lo criticaire, fau lo criticaire mas après tot, França es sul bon camin dins la dralha estatsunidenca. Los elegits, un còp en plaça, semblan jogar al mai-córrer. Anatèmas de’n pertot! E gauson nos venir dire que o fan per nosautres…
 
O ai ja dich e escrich: las democracias “occidentalas” del periòde del ridèu de fèrre an doblidat tota ideologia e se son viradas —me repèti — cap al consum pels ciutadans en fasent de la moneda l’ideologia suprèma.
 
Messorgas, messorgas… se poiriá parlar de Qatar o de Turkyie o d’autres mas tanben de las associacions filantropicas que son la FIFA e lo Comitat Olimpic e de lor “politica” e de lor poder corruptor e dels estats, o mailèu de sos representants, que se daissan corrompre.
 
Poiriam… poiriam… Se lo paratge trobadorenc se pòt encara trobar, semblariá que lo destacament ara agèsse un prètz.