Alara, que volètz aquesta setmana? Soi coma vos, ni mai ni mens, tributari dels mèdia exagonals e estrangièrs, per far qualques comentaris senats —enfin pensi que o son!  sus çò que se passa sus nòstra tèrra.
 
D’aquesta passa, podètz virar e revirar las paginas papièr o electronicas dels mèdia serioses, lo planeta es redusit a pauc de causas: Euròpa e lo psicopata del Kremlin, l’èx-numèro 45 e sas messorgas —una segonda natura per el—l’emperaire de China— i anam tornar — e qualques besucarietas aicí o là…
  
A, non! Anavi doblidar la copa del mond de futbòl dins un país qu’es es tren de se fargar una tradicion dins aquel domeni: Qatar!
 
Es gaireben tot, non?
 
Sabi que sètz curioses coma un pòt de cambra e que sètz ja anat veire una mapa d’Africa e vos sètz rendut compte que Qatar, gràcias als revenguts que tira de l’òli a capitat de far desaparéisser totes los autres estats del continent que ne son redusits a jogar las utilitats, al mens pendent lo periòde d’aqueles rescontres?
 
L’America del Sud es pas de comptar pel moment… Fin finala, los que pretendon —n’i a encara— que la tèrra es plata poirián aver rason. Los païses down under, s’existisson, lor utilitat es d’empachar que lo planeta cabusse e tombe dins las “tenèbras exterioras”.
 
Qualques mèdia contunhan ça que la de far de jornalisme. E dos païses se fan remarcar: Iran e China.
 
Jamai desempuèi l’establiment del regim dels aiatollà, lo país aviá conegut un susmauta aital. Los exégètas escriuràn l’istòria de tota una joinessa, insensibla als assassinats per la polícia del regim, que desempuèi dos meses ara, ditz son refús d’una dictadura “religiosa”.
 
Una situacion que los que se son apropriat lo país avián pas prevista. Coneissián los “fòls de Dieu” als quals prometián las vèrges dins la paradís d’Allah un còp que se serián fach petar amb lor bomba… Aurián jamai pogut pensar que de joves —femnas, òmes— plens de vida, poirián acarar los fusilhs e las balas sens crenta…
 
En China, es quicòm mai. Los obrièrs, esclaus modèrnes, que fabrican nòstres telefonets, sabon que son velhats nuèit e jorn per camèras e per una polícia al servici del partit e del regim.
 
Mas lo tròp es tròp e quand lor patron, una entrepresa taïwanesa —un comble— a ensajat de los pagar amb de regardèlas en plaça de bilhetas de banca, los obrièrs an considerat que n’i aviá pron e, sens esitacion se son acarats a una polícia subre-armada.
 
Aquelas doas revòltas, dins de situacion complètament desparièras son los dos imatges mai importants per ieu e qu’auràn una consequéncia sus l’avenidor de nòstre planeta.
 
En cò nòstre, França la granda, França l’unica… los elegits, supausats nos defendre, donan un espectacle pietadós…
 
Enfin, dison que la cantina del Senat e de la Cambra servisson una neuritud agradiva e que los vins son de qualitat…