Pareis qu’en França en 2023, aurem a nos passar de letrecitat. Nosautres al vilatge disèm pas jamai electricitat mas letrecitat. Avèm pas la garganta facha coma los francimands. Que volètz? Es aital!
 
Amai, se per asart, venèm a mancar de letrecitat, la beluga de vida s’escantirà pas per aquò! Es pauc parlar de o afortir.
 
Dins l’ostal per s’aparar del freg, la berreta amb la crotz occitana tornarà de mòda e serà portada per las femnas, pels òmes, pels pichons. Macarèl e los fargaires de berretas se fretaràn las mans. Las fabricas de casquetas, de capèls, de ponchas seràn subrepassadas de trabalh.
 
Los mantèls, los salhes, las ropas espessas van tornarmai florir. La venda de tapanàs e de tricotasses serà multiplicada per dètz. Apareisserà una vesta novèla, la vèsta caufanta que tendrà caud de longa mercé a la pila esconduda a l’endedins de la pòcha. Las moflas espessas seràn de sortida. Pels gilets coma per las bralhas, lo velors farà flori, pels òmes coma per las femnas Per los que crenhon lo freg als pèses, podràn totjorn se cargar tres parelhs de calçetas brocadas a la man. Las usinas de pantoflas, de “charentaises” van veire lor venda pujar. Sens parlar dels pijamàs en “pilou”.
 
De milierats d’emplècs van èsser creats dins los meses venents per respondre amb aquelas demandas vengudas grandarassas!
 
Sul lièches anam veirem s’estaloirar los plumons en plumas d’auca, las cobèrtas o las banas[1] de lana. Aurem tornarmai l’astre de passar la tèsta pels lençòls de flanèla. Serà plaser bèl de s’anar jaire jos de coetas, de flaçadas caufantas per anar far un trauc a la nuèch per veire se deman farà jorn. Los escaufa-lièches coma los monges tornaràn prene de servici. Las bolhòtas, ne vesèm ara de totas menas, vendràn rescaufar los penons glaçats. 
 
Las usinas de plumons, cobèrtas, lençòls son e seràn de mai en mai subrepassadas per las comandas. Segur, auràn besonh de teissièrs, cordurièrs e cordurièras per respondre amb aquelas demandas! De milierats d’emplècs avenidors!
 
Als supermercats, las caissièras seràn descaissadas. Amb de caissas mudas, caissaràn pas pus. Aital rics coma paures podràn, a gratís, s’apitançar a bèl cais. 
 
Coma las veituras electricas, los trins, los RER, los trams seràn pegats sus plaça, se prendrà la bicicleta, la trotineta o las cambas per anar trabalhar. Menar una veitura amb de fuòcs —roge-irange-vert— qu’auràn virat negre, serà pas aisit. Besonh farà d’un molon de gendarmas novèls per organizar la circulança. Encara d’emplècs!
 
Saique se demorarà a l’ostal per teletrabalhar. Mas teletrabalhar sens letrecitat es coma voler escalar la luna sens escala! Se podrà pas pus assorgar los ordenadors e cargar tornar los esmarts, las tauletas, los ordenadors portables. Segur los gredons, los estilòs van tornar prene de servici. 
 
La dobèrtura de fabricas de gredons, d’estilòs de totas menas se sarra. Sens comptar benlèu la respelida de l’usina de plumas “Sergent major” Qual sap? Aquí tanben un molon d’emplècs a la clau!
 
Coma la “live box” sera escantida, lo fenestron, la T.V. demorarà negra. E lo telefòn d’ostal mut. Benlèu de legeires novèls se congostaràn de jornals, de revistas, de libres de totas menas: romans, contes, poësias, mangàs, B.D. ... Un espèr bèl per los ostals de la premsa e los libràrias. 
 
D’aquelas copaduras de letrecitat, mercejarem jamai pro EDF!