Quora un pichon empèri se viu en minorizat, la situacion es sempre interessanta de veire per los occitanistas.
 
En Canadà:
 

 

 
 
Veire una analisi d’aquela video sus
 

 
Se parla dals francofònes fòra Quebèc, dins Canadà, que pòon èstre vistes per los quebequeses “coma en via d’assimilacion o non dignes de Molière”.
 
“Los francofònes, los franceses en particular son obsedits per la correccion de lor lenga”.
 
“Tre l’enfança, es integrar que cal tot lo temps corregir per respectar la nòrma de la lenga”.
 
La diferéncia entre francofòne de Quebèc e los autres (neobrunswickeses, francoontarians, francomanitobans...) ten en aquò. En 1977, l’Assemblaia nacionala de Quebèc adoptava la Carta de la lenga francesa (Loi 101), que prevei que los enfants devon frequentar l’escòla francofòna fins al tèrme de lors estudis segondaris dins la ret de l’ensenhament public o dins la ret de l’ensenhament privat subvencionat.
 
Canadà poiria levar lo sentiment d’insecuritat linguistica en far la promocion de la lenga francesa dins lo demai dal Canadà, levat a Quebèc que lo francés es protegit coma venèm de veire.
 
De notar qu’al Novèl Brunswick, l’estat es oficialament bilingüe, mas los francofònes son qu’un gròs tèrç de la populacion.
 
Lo ròtle dals jornals es fondamental. Coma lo jornal “Acadie Nouvelle”.
 
 
Als Estats Units d’America la situacion es mai critica. Remplaçatz cajun per occitan e auretz comprés pariera situacion:
 
En 1916 lo francés es interdich dins las escòlas. Aüra, solament 10 % de la populacion de Loisiana parlan francés.
 
“Assumir lo fach d’èstre francofòne. Mas cal tanben aver un combat e de revendicacions”, “ A fòrça de borrar lo crane dals joves que la lenga oficiala (anglés) es la mai fòrta e que sa lenga va morir (francés) de monde an ren volgut se batre, èra aderir e èstre atrach per lo modèl dal mai fòrt”.
 

 
Aquel reportatge sus lo cambiament de lenga dal francés a l’anglés
 

 
fa pensar a las sofranças de cambiar de classa