Benlèu o creirètz pas, mas quora la mameta se crompèt l’ostal partiguèt en çò del notari amb una bòstia de calçura jos cada braç. Ieu, ausèri pas li dire a la mamé mas pudissiá lo mosit, sentissiá lo mosit... non, pas la mamé, non! Mas las bilhetas esquichadas aquí dempuèi d’annadas... pudissián... pudissián... Planhiái la mameta e lo notari.
 
Quora lo paire partissiá a la fièira per vendre de vedèls preniá totjorn son pòrtafuèlha. De cuèr. E per portar de fuèlhas ne’n portava! Quora aviá picat: “Pacha facha!” lo pòrtafuèlha veniá espés coma tres travèrs de dets. Èra pesuc aquel pòrtafuèlha. Talamai pesuc que traucava totjorn la pòcha de dedins del mantèl del paire. Se per la pòcha traucada la mamà cridava totjorn, per las bilhetas que i èran dedins cridava pas jamai!
 
La mamà, ela, anava far las crompas amb lo pòrtamoneda. Vos sovenètz de la barradura amb las doas boletas pichonetas: vira-revira. Puèi passèt del pòrtamoneda a la banana. E sabètz perqué passèt del pòrtamoneda a la banana? Es per i botar “lo quasèrn de chècs” “Le carnet de chèques” e l’estilò “Bic” pas roge mas negre! E las clucas per poder emplir lo chèc!
 
Ieu, ai un pòrtacartas. Amb la carta blava emplegui sovent lo “Pausat, es pagat!” Marcha pas totjorn. De còps me cal picar lo còdi. Picar lo còdi secret me fa trabalhar lo cervèl. Quora vòstre còdi secret es pas un secret per vos, pagatz. Mas quora vòstre còdi secret ven secret per vos! Flambat! Vos sentissètz piòt quora passatz a la caissa, lo monde espèra e sètz aquí a vos gratussar lo cap per ensajar de trobar aquel fotut còdi secret!
 
Mon amiga, ela, a ni pòrtafuèlha, ni pòrtamoneda, ni carta blava, ni chequièr, ni pòrtacartas, ni clucas. Paga amb una baga connectada. Una baga amb nièira (puce) a l’endedins. Pudís pas, pesa pas! A pas lo temps de quichar amb lo det gròs sul guinhaire pòrta-baga qu’a ja pagat! L’autre jorn, volguèt se crompar de gants. N’ensajèt vint. Sens se’n avisar n’en crompèt pas un parelh mas vint parelhs!
 
Quin astre! Pagar sens se n’avisar!