Bon, es pas quicòm de novèl e o vos ai dich mantun còp… Quand comenci a escriure per parlar de la pluèja podètz èsser segurs —mas pas totjorn— qu’a la tota fin aurà “nevat sus Yesterday”!
 
Alara, parlar de la guèrra en Ucraïna la farà pas s’arrestar tant que lo psicopata del Kremlin lutarà contra la subrepopulacion en fasent massacrar centenats de milièrs de jovents que, totes, pensavan aver un avenidor non pas gloriós forçadament mas tot simplament que seriá un caminament dins la vida amb d’èssers aimats, un caminament bèl o marrit coma n’avèm totes… Ailàs, sabèm totes que “La vida es [pas totjorn] un fluvi long e suau”.
 
Alara, parlar de not’ bon président que se va passejar en Africa per ensajar de sarrar los ligams amb totes aqueles païses que foguèron autres còps una part de l’Empèri francés de mon enfància.
 
Ailàs —se ne cresi los mèdia supausats serioses— se, dins sos discorses, “l’umilitat” de sa demarcha remplaça la “mission civilizairitz” d’un còp èra, los destinataris del messatge, joves dins una granda majoritat, rebècan en disent “Paraulas, paraulas” quand veson que not’ bonprésident s’adoba amb los dictators o lor progenitura.
 
Poiriái tornar un còp de mai en los Estats Units per glosar sus l’èx-numèro 45 e sos amics enemics que, desempuèi qualques ans, fan progressar la negacion de la vida sociala e politica amb las messorgas a repeticion e contra tota evidéncia e pel bonaür de totes los que fan comerci de las armas… Eles tanben, luchan contra la subrepopulacion en daissant a totòm la possibilitat de crompar armas de guèrra per anar dins las escòlas, las glèisas, etc. assassinar de paures innocents per apasimar sa colèra o sa constipacion!
 
Mas enfin, seriá temps que cambièssi de tòç e que me lancèssi sus camins mai lèugièrs coma lo de la start-up nation proclamada aital per nòstre president, vos’n sovenètz?
 
Soi pas ieu mas el que diguèt que li bastava de traversar la carrièra —sens se far espotir per una veitura, ça que la— per trobar de trabalh.
 
Los que nos govèrnan —avèm votat per eles— vòlon una start-up nation que sos benfaches rajan sus totes los ciutadans. Una ambicion respectabla!
 
Me fa sovenir del Minitel d’un còp èra e dels esfòrçces de l’Estat per que n’i agèsse un dins cada foguièr — n’ai un a l’ostal s’aquò vos interessa. N’i agèt un e lo sovenir qu’a daissat al mond es lo d’un esplech que permetiá d’anar “visitar” las messatjariás ròsas!
 
Los engenhaires, conceptors d’aquel utís avián, de segur, pas previst aquela prosperitat.
 
Personalament, sens èsser contra, soi pas un adèpte del tot numeric. Me servissi d’un ordenador quand escrivi ma pròsa; ai una tauleta e un telefonet intelligent dins lo qual recampi los numèros de telefòn que coneissiái de tèsta avant que foguèssen inventats, etc. Ai descargat tanben qualques libres electronics per passar lo temps se me cal esperar endacòm; ai quitament descargat qualques diccionaris de lenga que me son ben utiles quand me passegi a l’estrangièr.
 
Vesètz ben que ne soi pas demorat a l’edat de pèira!
 
Mas la tissa de los que nos govèrnan —e dels aluserpits que fan totes aqueles programas!— es de voler a tota fòrça nos far faire totas las demarchas administrativas amb aqueles espleches modèrnes… e coma son modèrnes justament e coma nòstres governaires vòlon preservar nòstra vida privada e nos vòlon ajudar, çò dison, an botat de mots de Santa Clara —un sesam, se vos agrada mai— de’n pertot!
 
Ne sèm arribats al punt que quand legissètz las consignas de l’entrepresa que se disiá autres còps los PTT, trapatz de conselhs remirables coma: “Avètz un problèma amb lo telefonet, podètz telefonar a…” Amb l’esplech en pana, cossí volètz far?
 
Ma fa pensar a un questionari pels conscrits al servici militar autrecòps — l’ai pas jamai vist mas es dins lo domeni del possible. Primièra question: “Sabètz legir?” amb una nòta: “Se sabètz pas legir, anatz de tira a la segonda question!”
 
Anuèit, es tot parièr o quasi; se podètz metre la man sus un telefòn que marcha, vos cresètz sauvat… Nani! La votz graciosa d’un ordenador vos demanda de far una chifra o mai d’una e se n’i a pas cap que vos agrada, aquela votz graciosa vos demanda d’anar sus www… etc. sus vòstre ordenador, tauleta o telefòn e es… acabat!
 
Una entrepresa finlandesa — qu’a cabussat dempuèi — de telefonia aviá una reclama que disiá que “religava los Òmes e n’èra fièra”.
 
Nòstres politicians an pas res inventat e nos venon dire: “Cal que los Franceses aprengan a se parlar!”
 
Avèm ja vist çò que ne virava!