La novèla ven de crebar l’uòu: Not’ bon président a passat una jornada agradiva amb lo P.M. de Gran Bretanha, Rishi Sunak. O ai pas agachat mas a la fin de la conferéncia de premsa, dear Rishi d’un latz e mon ami de l’autre son tombats dins los braces un de l’autre!
 
Una tala manifestacion d’amistat e de complicitat n’èra a plorar e soi segur que los Rosbifs coma los Froggies seràn estats esmoguts e auràn eissugat una lagrema amb un mocador de papièr ara que degun, levat una persona cacoquimica coma ieu, emplega un mocador de teissut.
 
“Mas, madame, un mocador, aquò s’escampa!” disián, fa ja d’annadas dins una reclama —aimatz publicitat? Prenètz-lo—, tota una classa a lor professora que tornava metre son mocador de teissut dins la marga de son tricòt après usatge!
 
I a pas a dire, tot aquel monde coneisson los us e las costumas; sabon que los mèdia, sustot las canals de television, an besonh d’illustrar lors comentaris per explicar al bon pòble —ieu e vos— que la presa de contacte novèla, après una fonhariá longassa, deguda màgerment al Brexit, quand foguèt pas un desagrat vertadièr amb de noms d’aucèls a destinacion un de l’autre —pels mai vièlhs, veire Chirac—, portava los gèrmes prometedors d’un acòrd novèl semblable a l’Entenduda cordiala d’un còp èra!
 
Autant un coma l’autre avián besonh d’aquela mesa en scèna.
 
Dear Rushi sap que, en partida gràcias a las promessas fachas per daissar l’Union europèa e a sas consequéncias vesedoiras, l’avenidor dels Tories (Conservators) es compromés se capita pas dins sa politica liberala…
 
E se pòt pas dire que not’ bon président —monami de Rushi— siá adulat dels Franceses amb la perseguida de sa politica, liberala tanben, que consistís entre autras causas a pensar que los qu’an lo poder e la moneda s’ameritan de pagar mens de taxas e de contunhar a recebre exoneracions divèrsas per poder far rajar lo subreplús de moneda sus los que son pagats amb una fonda!
 
O sabi, fau cort e es pas autan simple coma o disi mas coma sètz al fial de tot aquò, passi lis.
 
Es bèl e bon de far lo bèl mas ne soi a me demandar se totes aqueles que nos govèrnan, lo president aicí en l’ocurréncia, deurián pas seguir corses de psicologia aplicada. Se n’an agut quand èran dins lors escòlas prestigiosas, la psicologia deviá pas un barèma interessant per aver un classament mai bon.
 
Ai notat causòtas al fial de mas lecturas e de mos sovenirs. Quand lo psicopata del Kremlin preparava son agression sus Ucraïna, los Estatsunidencs lancèron d’avertiments a las nacions occidentalas sus l’eventualitat seriosa d’una guèrra e la risca d’un Blitzkrieg… e cap al satrapa del Kremlin tanben.
 
Nòstre president, el, contunhèt de “dialogar” amb lo tsar de Moscòu en disent que las menaças, las colèras, etc. valián pas un dialòg. Sul fons, aviá rason mas ça que la jamai, aparentament aguèt l’impression que son amic de Moscòu se trufava d’el e lo preniá per un penjaluna. Li a calgut temps per admetre que s’èra enganat!
 
Dear Rishi es pas anglés —calriá dire Britanic— desempuèi l’an pèbre mas es un Anglés ça que la; e son de monde que son de negociators excellents en general. Lo que passèt sas darrièras vacanças a Santa Elena los mespresava e lor avián donat lo chafre de “botiguièrs”… Aprenèm —apreniam?— la seguida dins los libres d’istòria.
 
Las rodomontadas, quitament las d’un president, fan pas paur a degun e la consequéncia n’es sovent una pèrda de crèdit e de respècte.
 
E coma pòdi pas acabar sens tornar a la vida vidanta dels Franceses ordinaris, aquel mond qu’”existisson pas”, la lei sus la retirada se pòt discutir; res es pas ni blanc ni negre mas la manca de respècte e de consideracion del poder pels còrs intermediaris es digna d’una republica “illiberala”. E la responsa facha aqueste divendres pels servicis de la presidéncia de refusar de recebre los sindicats amb lo motiu qu’es la Primièra Ministra que mena la politica de la nacion e que la sola pòrta dubèrta es donc la que mena a las forcas caudinas, risca d’èseser “la gota d’aiga que meta lo fuòc a la podra”!