capçalera campanha

Opinion

Dobertura de la pesca

Cada annada, la dobertura de la pesca èra una fèsta vertadièra. A clica-aubeta, nos trobàvem tres o quatre amics per dejunar abans qu’espeliguèsse lo jorn. Puèi partissiam a la pesca. La velha aviam aprestat menimosament canastèlas, canas, vèrmes,... Coma practicavem la pesca “no kill” es pas pel peis que i anavem mas per partejar l’amistat, s’airejar un brave còp, caminar a broa dels rius, e gratilhar lo peissum que i nadava encara.
 
Aqueste an, pel primièr còp, dempuèi mai de quaranta ans, la cana, la panièra demoraràn al garatge, los vèrmes a l’òrt a laurar la tèrra. Los amics nos recamparem pas a clica-aubeta per una polida partida de pesca. Anatz me dire que l’enveja nos a quitat. Non! Avèm totjorn la peteleja. L’enveja nos ten totjorn, ieu coma los companhs. Alara, de qu’arriba?
 
Auriatz poscut pensar que per respècte del peis e de l’environa aviam decidit de pas pus pescar. Es pas aquò! Nosautres lo peis li avèm pas jamai fach ben mal. Per una o doas trochas fariò que sortissián del riu cada annada e que tornavem botar a l’aiga sul pic, podèm pas dire qu’agotavem lo capital peis del riu ont pescavem.
 
La sola rason n’es que lo riu es demorat sec tot l’estiu passat. Sec coma una bana d’aret. Amai los gorgs, los traucs d’aiga qu’aperabans servissián de caunas abrigairas pel peissum venguèron secaròts. Las paissièras cantavan pas pus. Los besals asorgavan pas pus pradas e òrts. Totas e totes los trogans, las trochas, las vernhòlas, las escarabissas ... an virat l’arquet.  
 
L’estiu a trescolat, l’auton es arribat, l’ivèrn s’acaba, la prima poncheja. Un rajolet d’aiga raja al mièg del valat. Un rajolet tras que pichonet, un rajolinet. Es pas el que reviudarà lo riu! Jamai una trocha i podriá nadar. Se l’estiu venent, la secada torna ne’n serà acabat del peissum. Pas solament del peissum. Tota la vida del riu e ben d’autras encara seràn anequelidas.
 
Me dirètz: aprèp un temps ne’n ven un autre. Benlèu qu’un jorn l’aiga tornarà dins lo riu? E que a la pesca i tornarem? Qual sap? Per l’ora, esperam la pluèja.
 
 
 
 
abonar los amics de Jornalet
 
 

 

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Bandièra05 1180x150: PUBLICITAT

Comentaris


I a pas cap de comentari

Escriu un comentari sus aqueste article