L’an passat, en setembre de 2022, coma èri en trin d’espinchar ma bóstia de las letras al pè de mon immòble, un liuraire de còlis s’avançèt. Me demandèt se Dòna S........... demorava ben aquí. Li respondèri de Òc. Esquilèt, aicesta davalèt. D’aquel temps, lo liuraire descarguèt un vintenat de paquets. Faguèt signar ma vesina e tirèt camin al brutle.
 
Ajudèri S....... a escalar tot aqueles cartons. Alara que li demandava res, me diguèt que crompava totes sos vestits per tota la familha sus V....d. Qu’aital estalviava temps e moneda. Anava pas pus tabanejar dins las botigas en vila. Passava comanda drechament sus la tèla, pagava belcòp mens car. Crompas fachas la velha, esperavan davant la pòrta lendeman matin.
 
Ajustèt que dins aquelas bóstias i aviá cinc bralhas e cinc camisetas per l’ainada, quatre gonèlas cortas e cinc “Tòps” per la capdeta, uèch parelhs de calçetas e quatre “tee-shirts” pel curanís. Per son òme, quatre blaugins e cinc marcèls. Per ela, quatre bralhas e cinc casabècs. De comandas coma aquela ne’n passava cada tres setmanas sus V....d.
 
Ieu pensèri, mas sabi pas perqué, a mon grand que portava complèt vèsta e bralha de velors negras “Le Laboureur” lo dimenge; bralha e veston “blaus” “Adolphe Lafont” en setmana. De costum n’aviá qu’un. Lo se faguèt talhar quora se marridèt, lo sortissiá pels eveniments bèls de la vida e aiceste l’acompanhèt dins la caissa quora passèt. Quora dintrèri a l’apartament, al fenestron, la presentatritz anonciava la barradura de Kookai, Camaieu, Pimkie... estranh? Non! Estranh!
 
Aqueste dissabte de mars de 2023, coma davalavi per espinchar ma bóstia de las letras , rescontrèri dins lo corredor non solament ma vesina mas tota la familha. Èran cargats coma d’abelhas. Portavan cadun de sacassas clafidas de bralhas, de camisas, de gonèlas, de casabècs, .... Lor demandèri se mudavan. Afortiguèron que non. Anavan solament asorgar lo mercat de “segonda man”. N’avián pro d’aver los cabinets confles. S’èran avisats que la part magèr dels vestits qu’avián los portavan solament un còp dins l’annada. Qu’a l’avenidor ne cromparián belcòp mens, de qualitat melhora e fargats al país.
 
A los escotar, mas sabi pas encara perqué, aguèri una pensada per ma grand qu’aviá tres dròlles. Passava camisas e bralhas de l’ainat al capdèt e del capdèt al curanís. Practicava la segonda puèi la “tresena man”. Parièr per las ropas, los mantèls, las camisas... Cordurièra de mestièr, las calçetas traucadas las petaçava.
 
Benlèu mos vesins son en trin de passar de la “fast fashion” a la “slow fashion”, de la mòda passadissa a la mòda duradissa?