Dimècres 22 de març, lo Jornalet a relatat l’eveniment, èri present dambe lo Collectiu Occitan davant lo sèti de France Bleu Occitanie a Tolosa per demandar mès de lenga nòstra a la ràdio publica.
 
Uns responsables de las associacions presentas an presa la paraula. E jo, coma president de l’IEO31, èi tanben pres lo microfòne. Vaquí haut o baish çò qu’èi dit, la charradissa èra pas escrita e quitament improvisada. Lo motor de ma presa de paraula èra sustot una colèra qu’ensagi de’m guardar a l’endehens.
 
Èi dit que coma militant de las lengas, de l’occitan e de l’Esperanto, soi fòrça en contacte dambe monde d’autes paises, èi viatjat suus cinc continents, e que la situacion de las lengas en França es particularament calamitosa se comparam dambe çò que’s debana a l’estrangèr.
 
A un tau punt que sovent los estrangèrs pòden pas créser çò que’us condi quand disi que cau manifestar per aver musica occitana dens emissions occitanas a França Blau Occitania pr’amor qu’es interdit.
 
Imaginatz que dens la quita Russia de Potín, las lengas son mès plan tractadas. An un caractère oficiau, son reconeishudas, e quitament se recentas leis an drin dimingat lor influéncia, çò que’s debana dens l’Estat francés es fòrça en retard.
 
Sovent Israèl es criticat per miar un apartheid de cap aus Palestinians, mes lor lenga a mès de drets que non pas l’occitan, lo basco, lo catalan, etc … Sufís pas que de’s passejar peu país per véser panèus en 4 lengas dambe quitament 4 alfabets (ebrèu, arabe, latin e cirilic). Podètz imaginar aquò en França?
 
E sovent espii lo cèu, me prengui a saunejar e’m disi atau dambe un sospir que “Vivossi jo dens un país normau …”
 
Çò que’m cau ajustar ara es que la populacion francesa qu’a pas coneishut que la situacion francesa pòt pas comprénguer l’anormalitat de çò que’s debana aquiu on demòran. Son persuadits que viven au país de la Libertat, un vertadèr far qu’esclaira lo monde.
 
Puish qu’es aquò qu’ausissen cada jorn au finestron.