Ancuei sio en chamin per l’espital en la ciutat de Niça, perqu’un diabetic m’es calat sus l’esquina e m’a abimat de coronàrias. Pròvo de passar per lo tirafonin. Per un escàner fuguèro transportat per lo SAMU e esquasi tots si parlavan o comprenian l’occitan niçard, un pauc un nissart de l’ostal qu’es en plaça vielha.

Quora es vengut un amic, un ambulancier diguèt: “chau gròs bícol, coma vas?

Parlan la lenga de’n carriera dau genre.

Mas quora ai parlat d’una dama que sa nomenalha era b**fa tru*a me semblava que n’avia pas mai comprés lo sens escondut d’aquel nom, que ma vesina trobava aquò pas vulgari... mas ‘mignon’.

Anam tornar au cònte... Doncas. En chamin.

Aquela escoba era estaa eissubliaa en la “nuech de l’ermeta” que d’autras gents dau Nòrd oèst d’Euròpa sònan la nuech de Samain (Nuech de Samain es lo nom ver de la nuech dau 31 d’octòbre au premier de novembre e una lenga celtica) o plus pròche de nautres Halloween (comercial) o Martror (oèst occitan).