Dejà, quan èri drollet, legissèvi los resumits de telefilms franceses dens Télé 7 Jours que mons pairs crompavan. E sovent, èri susprés de legir qu’èra escrit: “Dens una vila de província …”. Ja qu’avossi pas encara ma consciéncia d’adulte, aqueste biais de díser me semblava pas logic.

Lo mot “província”, per un parisenc, vòu díser “lo non-París”, mes per quauqu’un que demòra pas a París, de qué vòu díser? De mès, com pòden parlar d’una vila sense de’n citar lo nom?

Ara vos pòdi rassegurar: a pas cambiat. Soi anat véser i a pas guaire lo film de Frédéric Sojcher “Le Cours de la Vie”… A unas particularitats: lo scenarista es Alain Layrac (nascut a La Sala en Roergue), los personatges màgers se sonan Noémie Capdenac e Vincent Lartigue e, sustot estoc rodat complètament a Tolosa.

E ben, me creseratz o pas, lo nom de la vila es pas citat un sol còp. Poderé estar on que sia, aquò rai. Parlan de París (qu’es citat tres còps), mes de la vila on se passa, res. I a pas que dus moments on un espectator atentiu pòt comprénguer que sèm dens la vila ròsa: es escrit suu taxi que veng quèrrer l’actritz màger (Agnès Jaoui, excellenta) per la fin, e, quan son au restaurant (au pè de Sent Sernin), que’s sona “Chez Raymond” (Èi cresut un moment qu’èra un omenatge aus comtes de la vila, non pas, es lo nom deu patron, qu’a un accent parisenc pesuc), causissen au menut una “salada tolosenca”. Es tot.

Quasi tot es rodat a l’Escòla Nacionala Superiora d’Audiovisuau, vesèm un tròç de la carrèra deu Taur, e lo cloquèr de Sent Sarnin. Es tot. Pas un mot suu lòc.

Sustot, l’escòla es presentada tra la debuta com pas coneishuda, per soslinhar lo costat escur de la carrièra de son director, qu’auré podut aver un camin professionau mès prestigiós, i avosse pas una decepcion amorosa … mes vau pas desvelar l’istòria.

La còla es doncas venguda aquí cercar un polit decòr per rodar, parets de teulas rojas que, ac cau díser, son d’un fòrça beròi efèit sus la tela.

Sustot en sortir de la projeccion de La Seria, lo retorn a la realitat francesa es violenta. Aquò balha au film de Bedel e Campredon encara mès de valor.