Opinion
La musica actuala es trista
I a quicòm qu’avèvi dejà remercat e que s’es confirmat, seré mès qu’una impression. La setmana passada botèi au punt una lista de musicas per una nòça e perpausèi aus convidats d’indicar los tròces que volèvan per dançar.
E doncas descobriscoi çò qu’agrada aus joens en matèria de musica. Lo constat es ruste. La musica actuala es fòrça mès tristoneta que non pas avant. Lavetz solide que benlèu atz au cap una o duas melodias que son a l’encòp actualas e gaujosas (benlèu), mes jo parli d’una tendéncia fòrta que pertòca la màger part de la produccion musicala.
Podètz comparar las cançons entitoladas totas duas La Fête:
aquesta de Michel Fugain en 1972
dambe aquesta d’Amir (fòto) de 2021.
Quitament se lo cantaire sorrís suu clip, l’ambient es pas francament plena de vam a l’escota.
Las annadas 80 demòran la referéncia per çò de musica de dançar dens las seradas hestivas e son pas estadas encara destronadas. Totas las generacions son d’acòrdi aquò dessús.
Solide, un còp lo constat hèit, ne cau trobar las rasons. La hèsta es pas mès una prioritat per una generacion que, uei lo dia, se chepica mès per l’avenidor. Los cambiaments climatics ne son benlèu la causa màger, mes tanben cau saber que, segon sondatges, las dificultats economicas son un problèma que tafura la joena generacion a un nivèu important. La vida es mauaisida, quitament dens la 6-au poténcia economica mondiala.
Per los a qui agradan las chifras, cau saber que lo nombre de discotècas a baishat regularament dempuèi las annadas 70, en passar en França de 4 000 a 1200 en 2020, sia una baisha de 70%!
E aquesta tendéncia pertòca pas sonque França, que las discotècas au Reiaume Unit an perdut 23% de lora practica en … 5 ans!
La musica es pas que lo rebat de la situacion de son epòca. Vertat que las “30 gloriosas” an vist passar estiles musicaus novators e estrambordants (rock’n’roll, reggae, metal, punk, funk, disco, salsa) mes ara la creacion sembla pas tan d’actualitat. Benlèu tanben que los jòcs vidèos, las serias, los hialats sociaus an pres una part mès importanta dens las envejas de las joenas generacions.
O lavetz soi jo que soi un vielh colhon (es fòrça possible) …
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Que la musica sia trista que soi d'accòrd.
Que'n hasom lo constat dab la hemna ua setmana i a, quan sortim d'ua projeccion de "Anna", ua comedia musicau creada per la television en 1967, dont las cançons èran escriudas per Gainsbourg. La musica (pop-rock acidulat) qu'èra gaujosa, e los decòrs deus colorats. Qu'èra lo cas tanben deus films de Jacques Demy (qui s'i èra escadut a metamorfosar ua vila tant lèda com Rochefort) dab las loas cançons tant descuentadas.
Ne sèi pas se la temporada ac pòt tôt explicar.
Las annadas 60 qu'èran ua tempora quan i avè un detzenat de milièrs de morts sus las rotas, quan las estatisticas de mortalitat per causa d'accident dru tribalh èran hèra mei autant que uei lo dia. Quan, abans 1968 e los accords de Grenelle, los salaris èran pro baishs e lo còst de la vita pro car (lo minjar costava haut o baish la mieitat deu reviengut). La morala pro pesuga, la ortada qu'èra horabandida, l'accès a la contracepcion pro mauaisit e l'omosexualitat qu'èra quauquarren de vergonĥós. Los chepics n'èran pas los medishs mes ne soi pas segur que l'epòca estosse mei arridolenta taus joens que la nosta.
Fòrça bona analisi. Per jo, las annadas 70 son estadas divididas musicalament en 2, los ehèits de la crisi son estats sentits meslèu en 1975, e es lo moment quan lo disco es arribat, a tot escobat, sèm passats de la cançon-country (le lundi au soleil, les petits pains au chocolat) au funky-disco generalizat (Alexandrie Alexandra, Où sont les femmes). L'èi viscut e me'n brembi plan, quitament s'èri mainadet.
Sens èsser un marxista fanatic, se pòt comparar los contèxtes economics desparièrs.
Lo prumièr es just d'abans la crise petrolièra de 73 (es encara la fèsta a la conso), lo second es post-Covid: un clip dans LIDL ont l'orizont unic de la vida es la consomacion de subrevida. Va caliá faire ! En resumit: una apologia de la consomacion joiosa (Fugain), amb un musica latino (vagament cubana) e un ambient carnavalesc, l'autre (Amir) defend un sentiment de la fèsta, sens tròp i creie, dins un mond ont tot sembla mòrt e sens avenidor, la musica tanben es minimalista, vagament orientalista (un 'od, un mòde lidian, res a veire amb lo carnaval major de la musica "latino").
Enfin, triste epòca.
quitament Jornalet sens lo carnaval dels comentari (al prètz del pièger) es un pauc mai trist.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari