En aquest còup la filheta pichona guinchèt un luec precís dau vestit de Joan Lop, que rigorosament ma maire me defendèt d’escriure.

Aquí èra pas coma lo còup de davans ont, calant a Vilanòva per crompar un chapèu, amagaa darrier una pòrta d’un bastit en riba d’aiga, a vist una frema dire a Joan Lop qu’era bèu, li faguèt calar las br**as e...

Aquela vista la faguèt si rire coma una gaujosa faia sensa d’emocion fisica de mai.