Espigoule, forma francizaia de l’occitan provençal espigola, d’espiga + sufix ola.

Es un nom de vilatge imaginari mas que se debana dins lo ver vilatge de Ginacervis.

Fa de temps qu’a sortit, 1997 de Crestian Philibert, cf. Les 4 Saisons d’Espigoule.

Notable per Le Complexe du santon, DVD remirable.

De gents, gaire, mas qualques, me’n parlan encara.

Lo rapòrt a la lenga occitana?

L’accent occitan provençal dins lo francés parlat. De mòts: “mai”, de vèrbes occitans francizat “espincher” < espinchar en occitan restablit.

E sus la lenga? Que per brigalhas se’n parla, coma

O d’un biais derisòri

(qu’i emparam que lo mòt chichi, qu’a donat lo nom de la binheta sucraia, es la forma populara de chibre)

Quora las ancianas parlan ai l’impression d’ausir la grand.

Per lo demai, quin es lo limite entre ficcion e realitat?

Veire

E per detalh, un ponch de L’INA (institut nacional francés de l’audiovisual, arquius videos sempre interessants) de 1987 sus l’accent occitan: