O sabiam de boca a aurelha dins lo mitan...

Èra dur d’imaginar la fin mas èra en plen combat.

Se batiá còntra de la malautiá.

E lo monde organizèt un concèrt per el, fach amb los sieus amics.

Puam la valaa. Devèrs aquel vilatge de Gavotina de’n Palhons.

Se parcam sota la capèla, pròche lo terren de pilo. Dins la nuèch dal mes de març.

Puam fins a la comuna.

D’amont. Al país de Guiu e Alan. E d’autres mai.

Totes son aquí. La sala es cofla. La familha, los amics, los militants.

E arribes. Bandiera occitana e lutz roja aureolaa.

Peta lo son. Un pauc de repaus d’entracte e pi mai...

Entre doas cançons, Crestian pròva ben de nos far soguinhar.

Manjam las cançons, mas lo temps s’arrèsta.

Me’n avisi de las discussions al tieu magasin de La Madalena qu’i faiás daururier.

Me’n avisi de ce qu’avèm dich e fach.

Partejar lo past a Sant Joanet amb Choasa e veire los tieus dos pichons s’envolar mai dal niu.

Far lo motle per lo pendin en aur e argent representant la mapa d'Occitània.

Trabalhar sota lo cèl estelat per refar lo monde e polir la pèira bruta qu’es en nosautres cadun. Se batre còntra las tenèbras.

A cantar Garibaldi per de conferéncias occitanistas.

A parlar de l’evolucion dal moviment.

E pi es la fin dal concèrt.

Lo temps de saluar los amics. Charrar a pena. Es ja tardi.

Benlèu amb tu que t’avèm vist alassat sus una cadiera al canton.

T’auces mai. Ti saludi. Un agach frairal que passa lèu e ja si cal menar autra part. A ben lèu. Pòrta ti ben!

Esto sera èran l’eretatge que nos donaves, de las darrieras belugas de vòlha e de vita. O pensaviam ren. Coma auriam poscut se’n dobtar. Impossible. Non.

Un sera de main. D’autres. Per nos dire, as d’astre, vai endavans, lo monde es bèl. Pòrta li la tieu peira.

Sòrte lo diamant qu’es en tu. Transmetre, cantar, escriure.

Aüra escoti la tieu votz, ce que ni rèsta son los tieus cants. Es viu en nosautres. Las àrias dals ans 1970, las mobilizacions antibetum. Gardarem la terra, la lenga e viurem al país.

Una carriera de Niça deviá pilhar lo tieu nom. Sabi ren ont n’es. Promessa per far ben e consolar?

Ai ges agut la fòrça de venir al tieu sepeliment. Mas d’aquí ont sès, dobti ren que lo mai important es ce qu’avèm poscut partejar quora ères amb nosautres. Sès l’estèla dal sera...