Tròbi los legeires de jornalet.com plan indulgents amb ma pròsa que, per aquesta passa, poiriá èsser mai risolièra… La setmana passada, èra suls monuments dels mòrts; e la sola excusa que me doni èra que, dins l’exagòn al mens, èra lo “marronièr” al qual degun podiá pas escapar…

Soi totjorn susprés de constatar que nòstres politicians rampèlan, al travèrs dels monuments dels mòrts semenats un pauc pertot sul territòri, l’istòria gloriosa de França, aquel grand país. E un grand país, un poténcia granda (!) pòt aver pas qu’una istòria granda…

La start-up nation, cara a nòstre president, viu pas que dins lo sovenir de son passat colonial, gloriós naturalament e positiu!, ça dison de parlamentaris que popavan encara vint e cinc ans a…

E los mai saberuts —o crentius— esitan pas a rampelar lo Còrse e lo pont d’Arcole e, forra borra, tornan a las crosadas en Tèrra santa en doblidant la crosada menada en Occitània —País d’òc— contra los Catars per far plaser al Papa e permetre al rei de França de s’apoderar mai o mens lo tèrç sus de l’exagòn d’anuèit… Lo ponch positiu deu èsser que permetèt al rei d’anequelir la societat de paratge e de convivéncia qu’existissiá.

… E n’anetz pas me cercar bregas per çò que çò qu’escrivi es aproximatiu… M’auriá calgut tornar als libres de ma bilbliotèca e auriatz pas jamai pogut legir aquesta cronica!

De tota faiçon, vos voliái parlar dels eveniments de l’Orient pròche, anuèit Orient mejan ont la vida ten pas qu’a un còp de fusil, un pet de granada, una bomba que de doctors Fòlamor semblan prene plaser a emplegar…

Ges de besonh de tornar estudiar la Guèrra de cent ans a l’escòla… n’avèm una que se debana jos nòstres uèlhs e que presenta un avantatge sens parelh per rapòrt a la Guèrra de cent  ans… d’un còp èra: avèm los imatges e lo son.

Las febradas socioreligio-politicas tornan de quora en quora noiridas per lei del Talion. Los uns, après aver cantat “L’an que ven a Jerusalèm” pendent sègles e sègles an cregut trobar la patz e lo repaus de l’arma… Èra sens comptar sus la colèra e lo desespèr d’autres semitas qu’an pas jamai acceptat d’èsser caçats coma o fuguèron Adam e Èva del Paradís de la Biblia.

Ailàs, los Òmes an la memòria corta e, desempuèi lo temps del rei Cezet e quitament abans, fan valer la dòxa del mai fòrt… en doblidant lo temps quand èran febles e persecutats.

Dins aquela tragèdia que ne vesèm pas la fin, los qu’avián agut pro de saviesa per cridar: “N’i a pron !” foguèron assassinats per d’arlèris, capables de far saltar lo planeta per “amor de lor Dieu”, çò dison.

Ne cal de coratge e d’abnegacion per gausar dire sus una montanha de cadavres que n’i a pron e tocar de man amb l’enemic d’ièr, l’enemic ereditari…

Lo camin es plan mai aisit de far coma lo tsar de Moscòu e de menaçar del fuòc nuclear los que venes d’invadir en los acusant de se defendre…

Israël-Palestina, Ucraïna son los abcèsses vesedors per çò que nos gratussan. Quantes son totes  los autres alimentats per la foliá d’un dictador o d’un autocrata?

Vos daissi amb los especialistas e  vos suggèri de legir o de tornar legir la cançon de Jacques Brel:

[…] Es tròp aisit quand las guèrras son fenidas d’anar cridar qu’èra la darrièra / Amic borgés, me fasètz enveja, vesètz donc pas los vòstres cementèris…

Cala-te, Grand Jacques […] Tu que foguères quitament pas sordat!