Diga! Sabe pas se vos sovenètz, quand èrem pichotets, tre qu’ausissiam trinhonar las campanas lo dissabte de tantòst, corrissiam cap a las sortidas dels maridatges que los nòvis sus lo lindal de la glèisa escampavan a ponhadas de dragèias sus los badaires. Tradicion anciana que nos veniá, a çò que me diguèron, dels grècs e dels romans. Mas èrem pas aquí per lo veire… D’onte que venga, nos en fotiam, mas quins carpinhatges, quinas batèstas quand fasiam lo pilhatge dins la gandòla o entre las cambas dels convidats a la nòça. Puòi, escampèron de ris. Fòrça mens amusant qu’èra pas cuòch. Encara qu’en afustant coma cau, òm podiá emplenar lo casabèc de la nòvia o encara mièlhs l’embornhar per enferonir son tot novèl òme. Mas interdiguèron aquò, s’escampa pas la mangisca. E puòi, lo ris fasiá resquilhar las petacandèlas sus la plaça de la glèisa e se copavan camba o amaluc. Pauròtas avián pas besonh d’aquò.

Vòls que te diga? Son los paures setòris que siaguèron tocats tanben per aquela lei novèla per luchar contra lo degalhatge de noiridura. Enebidas las competicions famosas dau lançar de tièlas dau Quartièr Naut. Quand as fach 14-18, òu! pas la guèrra!, la sièsta de dos oras a 6 oras dau vèspre, que faire per animar lo santclame de las longas longas seradas estivencas? S’ensagèron, coma totòm per aquí, a la petanca. Mas dins aquela vila penjaluda èra pas de bon far: figuratz-vos que totas las bolas ficavan lo camp a la canal. Aürosament, i a un tòca-la-bomba que lor trapèt la solucion. Inventèt la bola carrada qu’es, me sembla, puslèu cubica. Bon, dins l’iscla singulara an pas totes la tresena dimension… Ara son mai de cent quaranta tripletas que s’acaran per la Sant Loís. Es una escampa novèla per s’enchichorlar de pastagàs e de convivéncia amb las règlas de la petanca, levat que se jòga dins un carrat.

Me dison tanben que lo cèucle de Seta sosca a cambiar son nom en “Carrat setòri”. S’aquò lor canta de se ronçar dins la resolucion de la qüadratura dau cercle, rai.

Mas, me pense ieu, que fa longtemps que i a quicòm que vira pas redond dins aqueste pòble e qu’a dicha de s’encapriçar l’an perduda a de bon, la bola.

Enfin, es çò que ne dise, ieu…

La guinhada de l’IEO34. E, rau! (consultant setòri Felip Carcassés)