Las discutidas de la lei novèla sus l’immigracion balhan un imatge plan pietadós de França e del biais que se mena la politica al governament, al parlament, dins los mediàs amb, de mai (e los autres meses tanben), una opinion publica (vertadièra o farlabicada) que sembla pèrdre l’èime.

Se sap ja que la nocion de centre es mai que fosca e qu’a tendéncia (sa bi pas se son las fòrças centripètas o centrifujas) de tombar a dreita, mas aquí son passats a un estadi superior (o inferior, depend coma vesètz las causas): empruntar e metre en fòrma los discorses e los desirs de l’extrèma-dreita!

Ja, França a un agach de mesprètz per sos estrangièrs del dedins: tot aquel paure e brave monde negats dins lor personalitat prigonda vist que son pas de cultura francesa d’origina e qu’an pel cap de salvar lor lenga, lor cultura e lor biais de viure que lo jacobinisme-centralisme cèrca a mesclar dins una unicitat fonsa e en vesent pas/en acceptant pas la mendre idèia de diferéncias e de diversitat.

Aqueles principis ara se los aplica al monde que venon del defòra, que fugisson las dictaturas, las guèrras o las misèrias (dictaturas que plan sovent dins l’encastre d’un politica pòst-coloniala França a contribuit a manténer al poder e aquò al mesprètz de las règlas democraticas). Aquel monde los vaquí a l’encòp (e sens èsser macronistas) victimes dins lor país per venir victimes en França e entre los dos estats: victimes de totes los trafegants dels passatges clandestins.

Un ciutadan francés se trapa ja confrontat a un fum d’administracions e de règlas que son de vertadièrs copa-caps. Imaginatz quand arribatz d’endacòm mai, qu’avètz de dreites (de mens en mens reconeguts) e que sètz en cèrca de papièrs, de trabalh (de vertadièr, pas al negre), de lòtjament, d’educacion, de preocupacions de santat,…

Per aver papièrs, cal justificar d’ans de trabalh sens papièrs. Mas per trabalhar en principi, cal papièrs: a se demandar se los trabalhaires-sens-papièr son pas tenguts d’aver un papièr que justifique que son sens-papièrs (çò que serián pas mai vist qu’aurián un papièr)! Dins unas prefecturas, cal esperar dos ans per aver una responsa a una demanda de regularizacion! De mai, per aver papièrs, cal èsser dins la legalitat: mas, justament, un sens-papièr es pas dins la legalitat (cafcaïan, non?)

Es quicòm de veire un Ciotti o un Barella a la manòbra: amb los noms d’ostal que pòrtan, per anar al cap de lor logica, deurián començar per s’entornar cap a la frontièra de lor país d’origina e entreprene las demarchas legalas per demandar de venir obrar en França (encara que d’aqueles dos, nos en passariam plan!).

Tant qu’a i èsser, vaquí lo dreit del sòl mes pel sòl, levat se per un jòc d’una subtilitat sublima, lo president e los ministres fan dire al Conselh constitucional qu’unas mesuras qu’an butat de metre dins la lèi novèla son anticonstitucionalas!

Dins las bibliotècas,se poirà puèi passar a l’interdiccion dels libres d’estrangièrs revirats en francés, puèi dels libres d’estrangièrs dirèctament escrits en francés (pels trobadors, lo trabalh es ja fait: en principi, se trapan sus las laissas cussonadas d’un armari perdut dins un recanton: lo fons regional; lo fons…)

En França, las practicas democraticas avançan de recuolons e probable que 2024 aurà lo meteis aire que 2023 per menar los afars cap al precipici e se farà encara e encara rampèl a las fòrças de l’òrdre per ajustar al desòrdre ambient!

De per lo Diable (o per Dieu, sabi pas mai en aqueles temps de ressopets) , coma se ditz a l’Elisèu!

Migrator Roch
(que lo papeta, la mameta e la maire migrèron d’Arièja cap a Carcassés!)