Se far publicar es complicat, e al nivèl edicions correspònde a las dificultats generalas de l'occitanisme. 

Se far editar en occitan es de militantisme. 
Ja i es lo vièlh debat amb reviraia en lenga mai importanta a costat o non? (anglés, italian, castilhan, benlèu francés? galejo).

Ja que de “grands” autors occitans coma Lafont son ren estaches revirats en anglés, e d’autras lengas “grandas”... per d’unas òbras.

Mas de mai voler publicar en occitan vivaroalpenc, pecaire!

Dos editors mi respondèron jamai. Un autre secament perqué demandèro s’avia ben agut lo mieu mail. Un de mai per dire que i èra ja de libres per publicar en espèra. 

Un autre per mi dire, gentament, que lo fons èra  tèxte ric e interessant, mas totun los libres los vendon dins un airal sieu e que vendràn gaire de libres d'autres dialèctes occitans. Es ren lor airal de difusion.  Un ancian professor d'universitat m'o avia ja dich un còup fa de temps. Un autre m'avia dich d'escriure en occitan estandard a basa lengadociana per anar mai lèu. 

Un autre editor encara mi diguèt d'esperar e espèro despí 2019. E un darrier d'esperar. 

Es ver qu’ai ren de títols per èstre editat. Non sio un personatge important de l’occitanisme, ja que degun es indispensable.

Mi demando se i son totjorn de bònas rasons de non editar, ja perqué lo papier si pèrde. Mas prefero legir un libre que mi degalhar los uèlhs sus un enenc ecran blu après la jornaia sus l'ordinator, per mi destibar sus un ecran de tauleta...

Tanben editar dins d'autres dialèctes occitans que lo sieu es qualqua ren qu'es benlèu vist coma aventurier.

Editar per èstre legit. E legit per cu? A quant d’exemplaris?

La creacion es una rason de viure e de far viure l’occitan. Passa ben per l’edicion mas lo pas es estrech.

E de còups per de rasons especialas, avètz un editor que publica de reviraias dal pichon en un molon de parlars de l’occitan creissentin: https://editiontintenfass.de/en/catalog#Thema=LPP