Suus hialats sociaus son apareishudas recentament publicacions, com sovent per un conflicte, que demandan de sosténguer los agricultors, tot simplament en tornar publicar un imatge de sosteng. Engatja pas a gran causa, es meslèu simbolic.

E doncas me soi demandat se sostenguèvi jo los agricultors qu’an barrat l’autopista A64 au sud de Tolosa. La responsa, per jo, es mès complicada que non pas díser “òc” o “non”.

Solide que sostengui totis los que lutan per una vida milhora. Reconeishi que los agricultors an una vida fòrça mès mauaisida e peniva que non pas nosautes ciutadins e que son eths que’ns neurishen. Com sosténguer pas monde que trabalhan e qu’amassan pas la hruta de lor trabalh totun indispensable per una vida digna?

Quan sabèm que las granas fortunas de França e deu monde an creishut d’un biaish escandalós aquestas dètz darrèras annadas, vesèm que lo progrés es pas brica partatjat.

Mes i a tres punts que m’empachan de clicar sus “partatjar”. Son punts personaus e pòden evoluar.

• Purmèr, jo que soi vegetarian, èi pas ren contra los neurissaires de bèstias, hèn un trabalh aunèste, mes sostengui mès aisidament los cultivators que non pas los que son dens un monde que m’es complètament estrangèr. Soi pas en contra mes tanpauc pas a favor.

• Dusau punt, es que’m sembla (me cau verificar), que son monde de la FNSEA que manifèstan. Per çò de la luta deus païsans per un vida milhora, èi mès hidança dens la Confederacion Paisana que non pas dens aquesta organizacion majoritària qu’es en relacion dambe partits politics au poder e que perpausa pas vertadièrament un cambiament de sistèma, mes una continuacion de çò qu’èra abans.

• Lo tresau punt, e benlèu lo mès important, es que dens la tièra de reivindicacions, se tròba una “aleugerida de las nòrmas environementalas”. E aquò totun me hè drin paur.

Sovent es lo parat per romegar contra “los ecologistas”, lavetz que las nòrmas actualas son pas brica fixada per eths, que son pas au poder. L’utilizacion de pesticidas hè debat, e quitament se demòri pas dens un parçan on son utilizats, la limitacion me sembla una bona causa, solide de discutir, mes una “aleugerida” me sembla pas anar de cap a un avenidor mès respectuós de la natura e de l’uman qu’a lo dret de víver dens un enviramement sanitós.

Mens de taxas peus agricultors, assegurar un nivèu de vida acceptable au dret de lor esfòrç e de lor trabalh, facilitar las requèstas administrativas, balhar a la joentut l’enveja de s’installar, tot aquò me sembla quicòm d’important per l’avenidor de la societat sancèra.

Desiri que lo conflicte s’acabe lèu dambe progresses peus agricultors dens lo respècte de la natura e de l’uman.