Diga! Amb los de Juvinhac Occitan devèm faire una intervencion dins l’escòla de la vilòta per ensajar d’i faire dintrar çò que ne deuriá logicament sortir: de bona lenga nòstra. E ai la peta, la petarrufa granda abans que d’i anar. Ja, m’o diguèt la regenta en carga de nòstra venguda, es pas ganhat que me daissèsson servar la berreta, signe exterior e evident de proselitisme. Pas ganhat tanpauc per faire dintrar los companhs dins l’escoleta que per los unes son d’ancians dau Larzac e per los autres, lo pòble de las vinhas, aqueles que subrevisquèron a Montredond en 1976… Totes reborsièrs reguèrgues de la plena pèl e saique fichats “S” bèl temps i a, pensatz, dempuòi benlèu l’epòca dau Simon de Montfòrt.

E puòi, a l’ora d’ara, fa pas bon passar per las escòlas. Ai páur que nos faguèsson cargar l’unifòrme obligatòri: francament me vese pas en cauças cortetas e pompilhs borruts en plen febrièr que pela e jamai de la vida me daissarai encravatar. M’es pas de bon tanpauc d’imaginar las polidas en gonèla fronzida blau marina e caucetas blancas. Per tot dire, las occitanistas de mos fantasmes mai secrèts son un pauqueton diferentas d’aquò.

Vòls que te diga? Voliam perennizar l’operacion que nos disiam qu’una intervencion soleta -emai siagam pas a Niana o a Bosigas o a Montfavet - bastariá pas per faire passar a aqueles dròllons tot lo chuc e lo muc de la lenga que civilizèt Euròpa. Mas aquí vos dise pas l’embolh, lo dorsièr de montar per èsser estampilhat “intervenent regular” e obténer una aprobacion academica. Amb un extrach d’antecedents penals e tot, e tot. Per èsser ministre de França te ne demandan pas tant. Pasmens lor metèssem un unifòrme, solide, que seriá de raiaduras negras sus fons jaune.

Enfin, es çò que ne dise ieu…

La guinhada de l’IEO34. E, rau!