Los chineses dintran dins l’annada del Dragon, cunhat entre lo conilh e la sèrp. Se ne cresi l’enciclopedia universala informatizada, lo mot drac vendriá del grèc drákõn, que designa una sèrp de mar, cosin del mostre escossés del Lòc Ness (deformacion de l’occitan Lòc Nèci, m’expliquèt un saberut irlandés a sa dotzena Guiness!).) Lo vesin galès afirmèt qu’elis l’avián tuat aquel Y Ddraig Goche qu’aquò se vesiá fòrça plan sus la bandièra de Cymru. Los dragons catalans se lançan per carrièras, amb los demònis, pels correfocs amb lo sosten dels tamborns e de plan de fuòcs d’artifici (mas coma çò qu’es artificial plan sovent es pas real: per exemple, l’intelligéncia artificiala es puslèu una brava piòta[1]). Enfins, un brave rambalh a tustar sus pairòls e caçairòlas!

Los dragons chineses son dangeiroses, mas venon pas atacar lo monde. Plan sovent, an pas d’alas coma los nòstres, mas pòdon volar mercé a la crèsta.. Son los representants dels poders en plaça.

Lo dragon de China ten un còs long coma un jorn sens pan (e sens vin) e un morre barbut. Segon un filosòfe d’un còp èra, es la combinason de nòu bèstias: un cap de camèl, d’uèlhs de demòni, d’aurelhas de buòu, las banas d’un cèrvi, un còl de sèrp, las patas d’un tigre acabadas per las arpas d’una agla, lo ventre d’un mollusc, lo còs cobèrt de 117 escaumas de carpa (81 masclas pel iang e 36 femes pel iin!).

Del temps qu’a la casèrna de Carcassona, se trapava un regiment d’indochineses, los soldats sortissián passejar un dragon per carrièra per la fèsta del Tet.

Dragons al país

En país d’Òc, de segur, la lectura dels Contes del Drac de Joan Bodon es una lectura requista (S’as pas jamai legit los Contes del Drac, siás pas occitanista!). A la debuta de l’istòria, un pauc coma dins l’Ancian Testament, i a una poma e lo Drac que s’empòrta l’Enfant-Polit pels travèrses de Porcassès per li servir de carn umana dins una adòba per la familha. L’Enfant-Polit se sortirà de l’engana tot en demorant presonièr jos Tèrra e, dempuèi aquel jorn, los Dracs se son espandits e demultiplicats dins totes los païses, çò que fa que val mai gaitar lo monde de coa d’uèlh o coma se pòt envisatjar que tu-meteis siás un Drac amagat contunhar de viure dins l’esper d’aver mudat del costat de Paratge e de Convivéncia. Aquò s’apèla lo libre arbitre (mas, coma se sap, los arbitres pòdon aver interpretacions e decisions estranhas rapòrt a tala o tala situacion, sabi pas s’aquesta explica vos coparà lo fiulet!)

Los Dragons, aquò es un plan missant sovenir en Cevènas ont las tropas reialas venguèron ocupar lo país e faire la caça als uganauds. Los Dragons an totjorn fait part de las tropas d’elèit que sabon pas tròp çò que son los sentiments.
Mas per vos daissar sus una nòta positiva, tornarai prene un prepaus tengut dins ma cronica esportiva setmanièra: l’esper qu’ongan serà plan l’annada dels Dragons catalans e que menaràn al pè del Castilhet lo trofèu de la Super-Liga! Visca els Dracs!

Draquet-Draquet Roch