Los mai vièlhs se sovenon del primièr president de la Cinquena Republica que disiá: ”Cossí volètz governar un pòble que se vanta d’aver mai de doas cents varietats de fromatge?”

Las chifras son pas totjorn identicas mas es normal per çò que i a setmanas quand se manja mai de fromatge e… cal comptar amb las annadas bissextilas!

I arribèt ça que la pendent un temps fins al jorn que los fabricants de fromatges li virèran l’esquina per una question de referendum… Alavetz, en vesent que l’avián dins lo nas, aqueste president partiguèt per l’Iscla d’esmeralda sens cercar a s’arapar al poder.  I meditèt, de segur suls mots premonitòris prononciats ans abans.

Ne venguèron d’autres après el; un particularament qu’agèt qualques problèma amb las odors…

Puèi, Dieu que lo temps passa!, fromatges e odors foguèron doblidats per daissar la plaça a l’experimentacion d’una cultura fòra sòl labellizada “iscla de França” gràcia als gropes de pression que pensavan —e que pensan— que  l’odor de las bilhetas de banca es mai portaira que la pudesina de las vacas e autras cabras…

Los presidents avián una ideologia: la de ne’n pas aver! Un jorn, èran los apòstols de l’ecologia per se daissar anar a dire los lendoman fàcia a d’agricultors —se ditz pas pus païsans— en colèra: “L’ecologia, n’i a pro !” Volián èsser dins l’accion, l’accion mas èran semblables a de bartavèlas que bolègan d’un bòrd o de l’autre amb lo vent quand bufa…

Not’ président bien aimé marca un periòde novèl: Una governança jupiteriana amb com objectiu avoat de destruire lo monde vièlh —enfin çò que ne demòra— per bastir sus sas roïnas la start up nation que ne sómia dempuèi qu’a descobèrt l’atrach que pòt aver la moneda sus las gents ricas mas paures tanben… e que podiá, el, sortit —o crei— de la cosina (!) de Jupitèr, se passar de totes aqueles parasits: elegits, còrses intermediaris, etc. per acréisser l’eficacitat de l’Estat.

Un punhat d’òmes e de femnas sens ambicion autra que de servir Jupitèr, des joguinas dos o tres còps peran per far se conflar de vanitat los qu’aurián qualque velleïtat de se fòraviar… e la start up nation a totes los elements per conquistar… lo monde? que non pas… per far creire als vesins que l’exagòn es una poténcia importanta e son president lo mèstre d’òbra.

Ailàs, ailàs, ailàs! los aruspices, a còps, ne decidisson autrament e los salsissòt-burre an destronat los “fromatgièrs” e fach tremolar lo poder en menaçant de pujar a Lutècia amb tractors e betalhèras.

Jamai s’èra pas vist un valat tan grand entre las gents de poder e las gents “que son pas res”…

La calma es tornada mas, de mon punt de vista, es sonque la calma que precedís la tempèsta…