Opinion
The Patriòta
Tèxte legit
Diga! La pòrta de la botiga rasclèt lo ponde dins un brug insofrible que pauròta dempuòi que li davalèrem lo ridèu de fèrre dessús es demorada un pauqueton imbecila. Lo solelh, que d’aquela ora tresplombava lo vièlh Besièrs, estirèt l’ombra longinèla que me venguèt potonejar los pès, afairat qu’ère au burèu a negrejar quauque papafard. A contralutz devistère un particulièr que me semblèt tot drech sortit d’una aficha electorala de la drecha dura. Linge, pelgris, camisa blanca de marca, portava bèl un seissantenat d’ans, de cauças blau marina e de solièrs lusents. Clucas de solelh sus lo front, çò va solet.
— Bonjorn, sètz saique lo monsur per los drapèls occitans? que li faguère. M’aviá telefonat la velha per m’anonciar dins un franchimand preciós e enfatic que passariá uòi a l’ora dau “dejunar” aquela colha que dejuna quand los autres van dinnar.
— C’est c’la. Qu’avez-vous à me proposer?
Me calguèt tombar l’ostau. Grands, pichons, amb o sens l’estela. “Vau veire la color a la lutz.” “Los podèm mesurar?” E tu, amb lo doble-decimètre dau burèu d’i pagelar lo drapelàs que verique qu’a l’IEO raubam pas la practica…
Arpategèt un brieu, puòi ne crompèt cinc de drapèls occitans. Un bèl e quatre pichons. Ère enfin amaisat e me reprochave de l’aver mal jutjat — aquò’s un Patriòta! Començave d’i finholejar la factura.
— Il faut que je vous dise le pourquoi de cet achat dispendieux. J’ai, voyez-vous, une maison secondaire, enfin, un petit château pour tout dire, sur les rives de l’Orb. Et, mon petit plaisir est d’élever quelques poissons rouges dans le bassin de cette propriété. Mais figurez-vous que le héron me mange les poissons rouges. Alors j’ai dit à mon jardinier de me faire une sorte de pergola au dessus de la pièce d’eau et j’y suspends les drapeaux occitans pour faire fuir le vilain chapardeur. Le rouge fait fuir le héron. J’ai bien essayé avec le drapeau français mais c’est beaucoup moins efficace…
Engoliguère l’escupit, me crompère un chut per lo mandar pas a la pèsca als drapèls roges dau costat de la CGT (que cau pas faire per servar una tan bona plaça?) e quichère, quichère la factura. Mercegèt, paguèt e se n’anèt.
Vòls que te diga? Vos auriá calgut veire lo ser la mina regaudida dau Claudi Molinièr quand li contère qu’un Patriòta nos aviá crompat cinc drapèls d’un còp, e puòi la bèba desconfita que faguèt quand li diguère lo perqué d’aquela crompa. Partiguèt dins lo solelh que trescolava tras la catedrala un pauc mai vièlh, un pauc mai gibós en marmostegant: “Ai, ma mia! Cau de tot per faire un mond, pecaire de nautres, cau de tot per faire un mond…”
Mas lo Monsuròt tornèt. L’an d’après. Que lo roge made in china es pas tan fòrt coma lo solelh d’aquí.
Enfin, es çò que ne dise ieu…
La guinhada de l’IEO34. E, rau!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari