Scenari occitanista d’una seria BD que pareisserà, un jorn o una nuèch

Zo R’òc (Zorròc e non zeròc!) cosin de Superòc e amic d’Asteròc

Passa lo sieu temps d’observar lo monde en esperant que lo telefòne tinde. Que sigue apelat.

Una nuech a un pantais premonitòri. Quora èra jove, anava al licèu ambal bus. Partia dal terminus, al limite de la vila, al limite de la valaia. Entre marina e còlas. I èra sempre una jovena frema que partia dal terminus. El anava en centre vila, e s’arrestava al licèu. Ela continuava. Cada matin èra aquò. Una dama d’una ària solemna. E ambal temps, una question en tèsta arribèt. Sabia ren perqué. La question èra, d’ont anava? Qué i poia èstre per anar mai luènh? Las annaias passèron. E un jorn per astre, dins lo país vesin s’avisèt que cada matin calava dal bus aquesta frema, qu’avia quasi jamai cambiat d’eatge.

Drevelh.

L’eròi es un èstre viu compausat d’una gota d’aiga (mascla). Que los sieus semblables devon s’escondre dal frei per non gelar e dal caud per non s’evaporar. Son dins un airal temperat.

A lo poler (poder) de legir lo futur gràcias a la divinacion dal passat.

Pilha (pren) de fusaias espacialas per remontar los ans a travèrs lo lume per legir l’enregistrament en annaias lumes. Es un procediment ingeniós e natural.

Empacha ren lo cambiament climatic mas es util.

Quora doas gotas se rescòntran van se pilhar una suanha e dònan naissença a una o mai d’una goteta.

Per créisser la goteta ne’n bava e transpira. Estúdia, acumula de sabers. De sabers positius e non negatius senon es un passat pesant e pausarà problèma. Per anar mai luènh, cal far de resèrvas d’aiga.

Per grandir mas non de tròup senon va plorar o plòure d’autres dison. E risca d’èstre la fin.

De còups, ensèm las gotas se recampan e viatjan en nèblas. Pòlon anar luènh. Mas se se recampan de tròup, fa la revolucion, la pluèia. Mas tots los sapients gotasses non son d’acòrdi.

Quora acapita un eveniment trebolant.

Una istòria d’amor al mitan.

Un enemic incarnat. De suspense. Un eveniment contrariant de mai.

Una ajua inesperaia.

Una lectura de L’OULIPO per acabar l’estructura dal scenari.

E una fin gaujosa. Amb amor e occitan per cadun.

Per si rire, si plorar, per pensar, avans la fin:

— « Trou du cul du Lot-et-Garonne » : un préfet ne devrait jamais dire ça. (Le Point 26.7.2023)

— L'incroyable découverte d'un site préhistorique dans les Alpes-Maritimes (Nice-Matin 29.01.2023)